پهنه بندی رطوبت نسبی استان سیستان بلوچستان با استفاده از تصاویر سنجنده MODIS
عنوان مقاله: پهنه بندی رطوبت نسبی استان سیستان بلوچستان با استفاده از تصاویر سنجنده MODIS
شناسه ملی مقاله: JR_IJSWR-51-10_018
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_IJSWR-51-10_018
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
مسیح اله محمدی - گروه آب و هواشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
بهروز سبحانی - گروه آب و هواشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
خلاصه مقاله:
مسیح اله محمدی - گروه آب و هواشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
بهروز سبحانی - گروه آب و هواشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
هدف این پژوهش ارائه روشی بر مبنای الگوریتمهای جهانی و تجربی جهت برآورد رطوبت نسبی در استان سیستان و بلوچستان است. بدین منظور از تصاویر ترا مودیس و از محصولات (MOD۰۵, MOD۰۷) مربوط به بازده زمانی ۱۰ ساله (۱ ژانویه ۲۰۰۹ تا ۳۱ دسامبر ۲۰۱۸) در شرایط بدون ابر به عنوان دادههای منتخب استفاده شد. برای اعتبار سنجی لایههای به دست آمده (دمای نزدیک سطح زمین، فشار سطح زمین، آب قابل بارش TPW و رطوبت نسبی)، دادههای ایستگاه زمینی و رادیوساند مورداستفاده قرار گرفت. مقدار R۲ و REMS لایه های ثبت شده از سنجنده و دادههای زمینی قابل قبول بودند و دادههای سنجده هم خوانی مناسبی با اندازهگیریهای ایستگاههای زمینی داشتند. نتایج به دست آمده حاکی از این هستند که عامل ارتفاع نقش تعیین کننده ای در فرا سنج دما دارد. حداقل مقدار آب قابل بارش، ۶ میلیمتر در مناطق خاش، میر جاوه و سراوان در فصل سرد سال و حداکثر آن با ۴۹ میلیمتر در مناطق ساحلی در فصل گرم سال ثبت شده است. میزان متوسط رطوبت نسبی در فصل سرد سال در کل استان در حالت تعادل قرار دارد ولی در فصل گرم سال از حالت تعادل خارج می شود که در سواحل دریای عمان بالای ۶۰ درصد و در مرکز استان (خاش، میر جاوه و زاهدان) کمتر از ۱۰ درصد است.
کلمات کلیدی: پهنه بندی, رطوبت نسبی, سیستان و بلوچستان, الگوریتم تجربی, سنجنده MODIS
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1663234/