راضیه آقابابایی
احمدرضا نصر اصفهانی
حمید رحیمی

چکیده   اهداف: اسلام برای انسان جایگاهی قایل است که در هیچ مکتب دیگری نظیر آن را نمی توان دید و با ارزش های اصیل خود، رهنمودهای متناسب با تمامی مراحل و شرایط زندگی انسان دارد. هدف از این مطالعه، بررسی میزان خودارزیابی اسلامی دانشجویان دانشگاه اصفهان بود.   روش ها: این مطالعه توصیفی در دانشجویان رشته های مختلف دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی ۹۰-۱۳۸۹ انجام شد. ۳۰۰ نفر به عنوان نمونه به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسش نامه محقق ساخته خودارزیابی اسلامی در قالب ۲۰ گویه بسته پاسخ برحسب طیف پنج درجه ای لیکرت شامل مولفه های مشارطه، محاسبه، مراقبه و معاتبه بود . تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ۱۱ و آزمون های ضریب همبستگی، تحلیل واریانس چندگانه و T تک نمونه ای انجام شد.   یافته ها: میانگین همه مولفه های خودارزیابی بالاتر از حد متوسط بود (۰۰۰۱/۰= p ؛ ۲۹۹= df ). بین هر یک از مولفه های خودارزیابی رابطه مثبت و معنی دار وجود داشت. خودارزیابی با هیچ کدام از ویژگی های جمعیت شناختی رابطه معنی دار نداشت. میانگین خودارزیابی اسلامی در زنان بیشتر از مردان، در مقطع کارشناسی بیشتر از مقاطع تحصیلات تکمیلی و در دانشجویان رشته های الهیات و روان شناسی بیشتر از سایر رشته ها بود. بین نظرات افراد برحسب رشته و مقطع تحصیلی تفاوت مثبت و معنی دار وجود داشت، اما این تفاوت برحسب جنسیت، تحصیلات پدر و شغل پدر، معنی دار نبود. نتیجه گیری : دانشجویان دانشگاه اصفهان از نظر ۴ مرحله خودارزیابی اسلامی در وضعیت نسبتا خوبی قرار دارند. رشته و مقطع تحصیلی بر میزان خودارزیابی اسلامی در دانشجویان موثر است، اما جنسیت، تاثیری در آن ندارد.

Keywords: Evaluation, Self-Evaluation, University Students, Religious Indicators, کلیدواژه ها: خودارزیابی، خودارزیابی اسلامی، دانشجویان، شاخص های دینی