حسین ملاشاهی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری
محمد سلحشوری - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
ابوالفضل براهویی نژاد - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
زهره شیبانی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان

یکی از مهمترین مسایل اجتماعی کشورهای در حال توسعه، رشد و توسعه شتابان و ناهمگون شهرنشینی بوده است. اینرشد نامتوازن در پی خود تبعاتی به همراه دارد. به گفته بسیاری از اندیشمندان این حوزه، اساسی ترین مسئلهشهرنشینی، مسئله حاشیه نشینی است. زمانی که صحبت از پدیده حاشیه نشینی می شود بسیاری از آسیب هایاجتماعی همچون جرم، فساد، فحشا، اعتیاد، خشونت تداعی می شود. آمارها حکایت از آن دارد که به شکل واقعی اینقبیل مسائل و آسیب های اجتماعی در این مناطق بروز و نسبت به سایر مناطق شهر بیشتر است. حاشیه نشینی خود رابه اشکال مختلف همچون آلونک نشینی، زاغه نشینی، کپرنشینی، اسکان غیر رسمی، سکونت گاه های نابهنجار و حلبیآبادها نشان می دهد. حاشیه نشینی پدیده ای واقعی است که حد وسط جامعه روستایی و جامعه شهری است. اما درامتداد حاشیه نشینی، پدیده ی دیگری تحت عنوان حاشیه نشینی حاشیه نشین ها شکل گرفته است. در این پدیدهنوظهور حاشیه نشینان به واسطه مشکلات متعدد که مهمترین آن مسئله اقتصادی و تامین هزینه های مسکن است،توانایی ادامه سکونت در قسمت حاشیه ای شهر را ندارند و باز هم از مناطق حاشیه ای شهر عقب نشینی می کنند.

حاشیه نشیی، منطقه حاشیه نشین، علل و عوامل پیدایش حاشیه نشینی، تاریخچه حاشیه نشینی، راهکارهای جلوگیری از حاشیه نشینی