یداله اقدامی - نویسنده مسئول: گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان ، خوزستان، ایران.
محمدرضا شرفی جم - دانشیار، دانشکده فلسفه اجتماعی آموزش و پرورش، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
افضل السادات حسینی دهشیری - دانشیار، دانشکده فلسفه اجتماعی آموزش و پرورش، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
نرگس سجادیه - دانشیار، دانشکده فلسفه اجتماعی آموزش و پرورش، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

هدف مقاله حاضر، بررسی و تبیین مبانی، اهداف و اصول رویکرد معنوی به تربیت دینی از منظر علامه طباطبایی و بهره گیری از آن برای دوره دوم کودکی است. با عنایت به این که از منظر تربیت اسلامی، دوره کودکی مرحله تمهید و تدارک آمادگی او برای دینداری است، لذا نتایج این پژوهش برای بسترسازی تربیت دینی در این دوره موثر است. روش پژوهش در مرحله اول توصیفی- تحلیلی است و در مرحله دوم از روش استنتاجی پیش رونده بر اساس الگوی بازسازی شده فرانکنا که به وسیله باقری بازسازی شده، استفاده شده است. در این روش از مبانی به سوی اهداف و پس از استنتاج آن ها، اصول موردنظر به همین روش به دست می آیند. یافته های مقاله در بخش مبانی، اهداف و اصول ارائه شده و مهم ترین اصول به دست آمده شامل: سوق دادن درک کودک به شناخت نفس و توجه به کرامت آن، شکوفایی قابلیت های فطری، اعتلاء بخشی به حیات طبیعی کودک، ارضای متعادل، مدیریت و کنترل امیال و همچنین معنابخشی به حیات کودک ذیل ارتباطات چهارگانه، می باشند.

معنویت, تربیت معنوی, تربیت دینی معنوی, مبانی انسان شناختی, دوره دوم کودکی