پریسا مانی زاده - کارشناسی ارشد شیمی، گروه تحصیلات تکمیلی شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، ایران (نویسنده مسئول)
داود نوری شرق - گروه شیمی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک، ایران

در این تحقیق، چهار کوپلیمر جدید حاصل از تراکم ۲و۶-دی آمینو-۴-فنیل-۱و۳و۵-تری آزین با دی اسیدهای فتالیک اسید، فوماریک اسید، مالئیک اسید، تری میلیدو پاراآمیدو بنزوئیک اسید، در حضور پیریدین به عنوان باز و N-متیل-۲ پیرولیدون به عنوان حلال، تری فنیل فسفیت و کلرید کلسیم تهیه شده است و پایداری حرارتی کوپلیمرها با استفاده از طیف های TGA و DTG مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج حاصل از طیف های TGA و DTG نشان داد که کوپلیمر ۲ دارای پایداری حرارتی بیشتری از کوپلیمر ۱ می باشد. همچنین نتایج حاصل نشان داد که کوپلیمر ۴ پایداری حرارتی بیشتری از کوپلیمر ۳ دارد. با توجه به ساختار کوپلیمرهای سنترشده در این تحقیق می توان نتیجه گرفت که در این کوپلیمرهای دارای گروه های عاملی پیوند دوگانه سیس "C=C" در ساختار کوپلیمرهای مورد نظر از پایداری حرارتی بیشتری برخوردار هستند. همچنین در این تحقیق روش مکانیک کوانتومی در سطح نظری HF/۶-۳۱G* برای بررسی چگونگی اتصال دی آمین متقارن ۲و۶-دی آمینو-۴-فنیل-۱و۳و۵-تری آزین به دی اسیدهای مورد استفاده جهت تشکیل کوپلیمرها، مورد استفاده قرار گرفته است. ساختارهای واقعی کوپلیمرهای ۱ – ۴ از روی مقادیر انرژی های الکترونی واحدهای تکراری کوپلیمرها مشخص شده و سپس بر روی ساختار بهینه شده در سطح نظری HF/۶-۳۱G* محاسبات NBO انجام گرفت. همچنین همبستگی نتایج ساختاری با پایداری حرارتی و نتایج حاصل از تحلیل NBO (به خصوص انرژی های رزونانسی) مورد مطالعه قرار گرفته است.

پایداری حرارتی، کوپلیمرهای سنتزی، مکانیک کوانتومی، تحلیل NBO