اثر سیلی مارین بر اختلالات حافظه و یادگیری القا شده با نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم
عنوان مقاله: اثر سیلی مارین بر اختلالات حافظه و یادگیری القا شده با نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم
شناسه ملی مقاله: JR_DMED-25-5_006
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_DMED-25-5_006
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
پرستو بهرام کلهری - دانشکده ی علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
اکبر حاجی زاده مقدم - دانشکده ی علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
محبوبه زارع - دانشکده ی گیاهان دارویی، دانشگاه فناوری های نوین آمل، آمل، ایران
رضا صیرفی - دانشکده ی دامپزشکی، دانشگاه فناوری های نوین آمل، آمل، ایران
خلاصه مقاله:
پرستو بهرام کلهری - دانشکده ی علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
اکبر حاجی زاده مقدم - دانشکده ی علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
محبوبه زارع - دانشکده ی گیاهان دارویی، دانشگاه فناوری های نوین آمل، آمل، ایران
رضا صیرفی - دانشکده ی دامپزشکی، دانشگاه فناوری های نوین آمل، آمل، ایران
مقدمه و هدف: نانو ذرات دیاکسید تیتانیوم یکی از پرمصرف ترین نانو ذرات است که در زیست پزشکی، لوازم آرایشی و صنعت استفاده میشوند. علی رغم این چندین مطالعه نشان داده که این نانو ذرات می توانند موجب آسیب به هیپوکمپ شوند. سیلیمارین، فلاونولیگنانی است که از دانههای گیاه خارمریم (Silybum marianum) به دست میآید و به خاطر دارا بودن خاصیت مهار رادیکال های آزاد، به عنوان آنتیاکسیدان عمل میکند. هدف از این مطالعه بررسی اثر سیلیمارین بر بهبود اختلالات یادگیری و حافظه القا شده با نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم) (TiO۲ است. مواد و روشها: در این پژوهش موش های صحرایی نر به چهار گروه کنترل، شم، مسموم شده با نانو Tio۲، (تجویز خوراکی نانو Tio۲ با غلظت ۱۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم به مدت سه هفته) و گروه مسموم تیمار شده با سیلیمارین (تجویز خوراکی به مدت سه هفته) تقسیم شدند. به منظور بررسی اثر تخریبی نانو ذرات TiO۲ بر حافظه موش صحرایی نر و درمان آن با سیلیمارین از روش یادگیری احترازی غیرفعال (passive avoidance) توسط دستگاه شاتل باکس (Shuttle box) استفاده شد. نتایج: این مطالعه نشان داد که مصرف خوراکی نانو ذرات TiO۲ موجب کاهش معنی دار تاخیر در زمان ورود به اتاقک تاریک و افزایش ماندن در اتاق تاریک نسبت به گروه کنترل می شود (۰۰۱/۰>p < /span>) و تیمار با سیلیمارین سبب برگشت این شاخص ها به سطح کنترل می گردد (۰۰۱/۰>p < /span>). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که سیلی مارین احتمالا به واسطه خواص آنتی اکسیدانی خود باعث بهبود اختلال حافظه و یادگیری القاء شده با نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم میشوند.
کلمات کلیدی: نانو ذرات TiO۲, هیپوکامپ, یادگیری احترازی غیرفعال, سیلی مارین
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1765923/