علیرضا فراهانی - گروه برنامه ریزی آموزشی ،دانشگاه اصفهان،اصفهان،ایران
احمدرضا نصر اصفهانی - گروه علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان،اصفهان،ایران
سید مصطفی شریف خلیفه سلطانی - گروه علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان،اصفهان،ایران

با توجه به این که یکی از راه­های توسعه آموزش و پرورش، ایجاد زمینه­های مناسب برای آموزش و تربیت معلمان کارآمد     می­باشد، پژوهش حاضر به ارزیابی شیوه­های آموزش و تربیت معلمان مدارس ابتدایی پرداخته است. برای انجام این پژوهش از روش مطالعه کمی و کیفی استفاده شده است. جامعه آماری شامل مدیران مدارس ابتدایی، کارشناسان و مدرسان مراکز تربیت معلم شهر قم در سال تحصیلی ۸۸-۸۷ می­باشد. برای انتخاب نمونه مدیران­، از روش نمونه­گیری "طبقه­ای" متناسب با حجم، و برای تعیین نمونه کارشناسان و مدرسان از روش نمونه­گیری "هدفمند" استفاده شده است. در این زمینه دیدگاه­های ۱۶۲ مدیر و۲۰ کارشناس و مدرس مراکز تربیت معلم، که دارای سوابق برجسته آموزشی بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. روایی سوالات پرسش­نامه و مصاحبه، توسط چند نفر از استادان و تعدادی از دانشجویان کارشناسی ارشد و دکترا تایید شده است. پایایی پرسش­نامه با استفاده از ضریب آلفای کرانباخ ۸۷/۰ برآورد گردیده است. برای تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از پرسش­نامه، از نرم افزار آماری SPSS در دو سطح توصیفی و استنباطی استفاده شد و تجزیه و تحلیل مصاحبه با روش مقوله­بندی انجام گرفت. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که در فرآیند آموزش و تربیت معلمان، باید به تدوین محتوا و مواد درسی کارآمد و به روز، به کارگیری مدرسان با تجربه و کارآمد، برگزاری دوره های کارورزی و امکانات و تجهیزات مراکز متناسب با نیازهای معلمان توجه شود. در این راستا، به جهت رشد سریع تحولات علمی جهان و نیازهای روز جامعه، ایجاد حداکثر انعطاف در برنامه­های آموزشی تربیت معلم، به گونه­ای که بازنگری و اصلاح و تکمیل برنامه­ها امکان پذیر باشد، مورد تاکید قرار گرفت. در نهایت، پیشنهاد­هایی برای بهبود آموزش معلمان ابتدایی ارائه شده است.

ارزیابی, تربیت معلم, معلمان ابتدایی