نسرین امیری- داش آتان - PhD in Applied Proteomics, Proteomics Research Center, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مهدی کوشکی - Assistant Professor, Department of Clinical Biochemistry, School of Medicine, Zanjan University of Medical Sciences, Zanjan, Iran
مرضیه اشرف منصوری - Assistant Professor, Department of Medical Laboratory Sciences. School of Paramedical Sciences, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran
نایبعلی احمدی - Professor, Proteomics Research Center, Department of Medical Laboratory Sciences, Faculty of Paramedical Sciences, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran

سابقه و هدف: لیشمانیوز یکی از مهم ترین بیماری های عفونی ایجاد شده توسط انگل لیشمانیا است که به عنوان یک مشکل جدی بهداشت عمومی در سراسر جهان مطرح می باشد. علی رغم تحقیقات بسیار، تاکنون هیچ واکسن موثری برای این بیماری معرفی نشده است و دارو درمانی نیز با عوارض جانبی و سمیت بالا همراه است. لذا این مطالعه با هدف شناسایی ترکیبات دارویی جدید بالقوه از میان داروهای دارای مجوز FDA با فعالیت ضد لیشمانیایی انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، از روش های پروتئومیکی، آنالیز شبکه برهمکنش پروتئینی و داکینگ مولکولی استفاده شد. شناسایی الگو و مشخصات (پروفایل) پروتئینی لیشمانیا ماژور و لیشمانیا تروپیکا با روش LC-MS/MS و آنالیز شبکه برهمکنش پروتئینی با نرم افزار Cytoscape صورت گرفت. اصلاح ساختار ترکیبات دارویی و داکینگ مولکولی به ترتیب با HyperChem و AutoDock Vina انجام شد. در نهایت بررسی و تفسیر نتایج داکینگ با برنامه LigPlot+ انجام گردید. یافته ها: بر اساس نتایج پروتئومیکی و آنالیز شبکه پروتئینی، گلیکوزومال مالات دهیدروژناز به عنوان هدف دارویی بالقوه مطرح شد. بهترین نتایج داکینگ مربوط به ترکیبات Conivaptan و Avodart به ترتیب با سطح انرژی اتصال ۱۰/۵- و ۱۰/۲- بود. همچنین داکینگ مولکولی نشان داد که مهم ترین پیوندهای درگیر در اتصال دارو با گیرنده، پیوندهای هیدروژنی و هیدروفوبی می باشند. استنتاج: مطالعه حاضر اهمیت تلفیق روش های پروتئومیکی، آنالیز شبکه برهمکنش پروتئین و داکینگ مولکولی را نشان داد. ترکیبات Conivaptan و Avodart  که دارای تاییدیه سازمان غذا و دارو آمریکا نیز می باشند به عنوان مهارکننده های موثر بالقوه ی آنزیم گلیکوزومال مالات دهیدروژناز لیشمانیا ماژور و تروپیکا معرفی شدند که نیازمند آزمایشات بیش تر in-vitro و in-vivo می باشند.

Leishmania, Cutaneous Leishmaniasis, glycosomal malate dehydrogenase, drug target, molecular docking, لیشمانیا, لیشمانیوز جلدی, گلیکوزومال مالات دهیدروژناز, تارگت (هدف ) دارویی, داکینگ مولکولی