مینا فریدونی - کارشناسی ارشد روانسنجی
سونیا فرهمندشیجانی - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی
محمدجواد آقاجانی - دکتری روانشناسی عمومی و مدرس دانشگاه فرهنگیان گیلان
فاطمه عبدی ایمن آبادی - کارشناسی ارشد مشاوره و توانبخشی
فاطمه نیکخواه طرازکوهی - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی
پریسا ترک زهرانی - کارشناس روانشناسی عمومی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر میزان امیدواری و احساس تنهایی معتادین مرد انجام گرفت. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مردان مراجعه کننده به مراکز درمان سوء مصرف مواد شهرستان رودسر در سال ۱۴۰۱ بود که از آن میان ۳۰ معتاد مرد که کمترین نمره امید و بیشترین نمره احساس تنهایی را کسب کرده بودند، به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) گمارده شدند. سپس، واقعیت درمانی طی ۸ جلسه۹۰ دقیقه ای برای گروه آموزش اجرا شد، درحالی که گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. در پایان، هر دو گروه آزمایش و کنترل مجددا به پرسشنامه ها پاسخ دادند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میزان امیدواری و احساس تنهایی در مرحله قبل از مداخله و بعد از مداخله اختلاف معناداری داشته است. به این معنا که واقعیت درمانی منجر به افزایش امیدواری و کاهش احساس تنهایی در گروه آزمایش شده است. اما این نتیجه در مورد گروه کنترل به دست نیامد.

واقعیت درمانی، امیدواری، احساس تنهایی، معتادین مرد