زهرا اکبری - دانشجوی کارشناسی ارشد شیمی و حاصل خیزی خاک، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
محمدعلی بهمنیار - استاد گروه علوم و مهندسی خاک، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
فردین صادق زاده - دانشیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
بهی جلیلی - استادیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

با توجه به افزایش وسعت اراضی شور-سدیمی به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک در سال های اخیر ماده آلی بایوچار به دلیل کاربرد آن در اصلاح خاک بسیار مورد توجه قرار گرفته است . بررسی ها نشان می دهد که بایوچار با افزایش فراهمی عناصر غذایی، افزایش ظرفیت تبادل کاتیونی، بهبود ساختمان خاک، افزایش زیست توده میکروبی و بهبود حاصل خیزی خاک در افزایش رشد گیاه نقش دارد. این پژوهش با هدف بررسی کاربرد بایوچارهای مختلف بر برخی خصوصیات شیمایی و عناصر معدنی زه آب خاک شور-سدیمی انجام شد. بایوچارهای مختلف از کاه برنج و خرده چوب نراد در دماهای پیرولیز ۳۰۰ ، ۵۰۰ و ۷۰۰ درجه سانتی گراد با نسبت ۵ درصد به عنوان تیمار اصلاحی تهیه و به خاک شور-سدیمی افزوده شدند. پس از مخلوط شدن، اصلاح کنندهها به ستون خاک منتقل شده و به منظور اصلاح خاک آبشویی شدند. ستون های خاک به طور متوالی به اندازه ۳ حجم آب منفذی آبشویی شدند. نمونه گیری ها در حجم منفذی ۱ ، ۲ و ۳ انجام گرفت و غلظت برخی عناصر زه آب های خروجی مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج نشان داد که pH زه آب خروجی از ستون های آبشویی در همه تیمارها، در زه آب اولیه (حجم منفذی ۱ ) کاهش و با افزایش حجم منفذی افزایش یافت. میزان هدایت الکتریکی و غلظت سدیم، پتاسیم، کلسیم، منیزیم و کلر زه آب خروجی در همه تیمارها، در حجم منفذی ۱ افزایش و سپس کاهش یافت. در حالیکه غلظت بی کربنات در هر سه حجم منفذی، در همه تیمارها افزایش پیداکرد.

آبشویی، املاح محلول، بایوچار خرده چوب نراد، بایوچار کاه برنج، خاک شور-سدیمی، نسبت جذب سدیم، هدایت الکتریکی