نفیسه قمی - دانشجوی دکتری، گروه حسابداری، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
مژگان صفا - استادیار، گروه حسابداری، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
زهره حاجیها - استاد، گروه حسابداری، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
رضا غلامی جمکرانی - دانشیار، گروه حسابداری، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران.

هدف: هدف این مطالعه، تبیین نظری ویژگی رفتاری بیش اطمینانی مدیران، در تصمیم گیری های مدیریتی است.روش: روش پژوهش حاضر، روش شناخت تاریخی در چارچوب مطالعات کتابخانه ای و از نوع پژوهش های نظری- تحلیلی است.یافته ها: مدیرانی که دارای اعتمادبه نفس بالا هستند، اکثرا نسبت به تصمیمات خود و نتایج آن ها در زمینه تصمیمات سرمایه گذاری، بسیار خوش بین می باشند. ریسک گزارشگری مالی در شرکت هایی که مدیران آن ها دارای خوش بینی هستند، شدیدتر است.نتیجه گیری: در حالت کلی، سطح مطلوبی از اعتمادبه نفس بیش ازحد مدیریت وجود دارد. زمانی که این سطح مطلوب حاصل بشود، اعتمادبه نفس مدیران ارشد مزایای بیشتری را به ارمغان می آورد و در عین حال فراتر از این حد مطلوب اعتمادبه نفس، منجربه سرمایه گذاری ناکارآمد خواهد شد و ممکن است که به ارزش شرکت آسیب برساند. به قانون گذارانو صاحبان سهام شرکت ها پیشنهاد می شود به منظور کاهش احتمال انحراف در گزارشگری مالی شرکت ها، به ویژگی های مدیران و میزان پایبندی آنها به اجرای استانداردها و اصول حسابداری توجه کنند. در این راستا بهبود ساختار سازمانی شرکت ها می تواند تاثیرگذار باشد.

بیش اطمینانی, گزارشگری مالی, مدیران, تصمیم گیری های مدیریتی