محسن آذرنیا
حمیدرضا عیسوند - دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان

به منظور افزایش تولید گیاهان زراعی در واحد سطح راه های مختلفی وجود دارد که از جمله آن ها استفاده از بذر با کیفیت بالاست. پرایمینگ بذر روشی ساده و کم هزینه برای افزایش کیفیت بذر است که در صورت انجام صحیح آن به افزایش عملکرد منجر می شود. پرایمینگ بذر به اعمال هر نوع تیماری قبل از کاشت به منظور ارتقاء مولفه هایی چون جوانه زنی، استقرار اولیه و غیره اطلاق می شود. بذر به واسطه پرایمینگ و پیش از قرار گرفتن در بستر خود به لحاظ فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی دچار تغییر می شود که تبعات آنها در گیاه حاصل از آن نیز دیده می شود. به طور کلی این موارد را می توان در چگونگی جوانه زنی، استقرار اولیه گیاهچه، بهره برداری بهتر از نهاده های محیطی، مقاومت بیشتر در برابر شرایط نامساعد محیطی، رقابت بهتر با علف های هرز، زودرسی و افزایش کمی و کیفی محصول مشاهده کرد. با وجود فواید این روش بزرگترین عیب بذرهای پرایم شده این است که نمی توان آنها را انبار کرد و بایستی هرچه زودتر بعد از پرایمینگ کشت شوند. یادآوری می شود پارامترهایی نظیر پتانسیل اسمزی محلول پرایمینگ، مدت زمان پرایمینگ، دمای پرایمینگ، تهویه محلول پرایمینگ، کنترل عوامل بیماریزا در حین پرایمینگ و نحوه خشک کردن بذر پس از پرایمینگ بر میزان تاثیر این تکنیک موثرند.

بذر, پرایمینگ, قدرت بذر, کیفیت بذر و مولفه های جوانه زنی