ماندانا بیگی بروجنی
مژده صالح نیا
مجتبی رضازاده ولوجردی
مهدی فروزنده
سید جواد مولی
ابراهیم حاجی زاده

چکید ه   سابقه و هدف   تمایز سلول های بنیادی جنینی در شرایط کشت، سیستم آزمایشی را برای بررسی اثرات فرضی فاکتورهای رشد فراهم می کند. امروزه پیدا کردن فاکتورهای رشد و عوامل محیطی مورد نیاز برای خون سازی اهمیت دارد. هدف از این مطالعه مشخص کردن اثر دوزهای مختلف EPO و BMP۴ بر تمایز سلول های بنیادی جنینی و ارزیابی تعداد و اندازه کل کلنی ها و تعداد کلنی های اریتروئیدی بود.   مواد وروش ها   مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. در این مطالعه از سلول های اجسام شبه جنینی ۴ روزه با منشا سلول های بنیادی جنینی رده CCE استفاده شد. سلول ها به وسیله EDTA-Trypsin از هم جدا شدند و در دو گروه آزمایشی حاوی دوزهای مختلف( ng/ml ۸۰، ۴۰، ۲۰، ۱۰، ۵، ۰) BMP۴ و ( ng/ml ۱۶۰، ۸۰، ۴۰، ۲۰، ۱۰، ۰) EPO در محیط نیمه جامد حاوی متیل سلولز کشت داده شدند. پس از گذشت ۱۰ روز، دو گروه از لحاظ اندازه کلنی ها، تعداد و درصد کلنی های بنزیدین مثبت مورد ارزیابی قرار گرفتند.   یافته ها   پس از جمع آوری اطلاعات، مشخص شد تمام دوزهای BMP۴ و EPO از لحاظ آماری به طور معنی داری باعث افزایش اندازه کلنی ها شده بودند. مقایسه دوزهای مختلف BMP۴ نشان داد که با افزایش دوز، تعداد کل کلنی کاهش می یابد و با گروه کنترل اختلاف معنی داری دارد(۰۵/۰ p< ). گرچه دوز ng/ml ۲۰ از BMP۴ ، کلنی های اریتروئیدی بیشتری داشت، اما از نظر درصد و تعداد کلنی های بنزیدین مثبت در مقایسه با گروه کنترل تفاوتی نداشت. هم چنین مقایسه دوزهای مختلف EPO نشان داد که تعداد و درصد کلنی های بنزیدین مثبت در مقایسه با گروه کنترل افزایش داشت و از میان دوزهای به کار گرفته شده، دوز ng/ml ۲۰ نسبت به بقیه دوزها، تعداد کلنی بنزیدین مثبت بیشتری داشت(۰۵/۰ p< ).   نتیجه گیری   در مجموع به نظر می رسد که از بین دو فاکتور بررسی شده، EPO در تحریک سلول های بنیادی جنینی و تمایز آن ها به سمت کلنی های اریتروئیدی مناسب تر است و دوز ng/ml ۲۰ EPO نسبت به بقیه دوزها بهترین تاثیر را دارد.   کلمات کلیدی : سلول های بنیادی جنینی، Bone Morphogenetic Protein ۴ ، اریتروپویتین

Embryonic stem cell, Bone Morphogenetic Protein۴, Erythropoietin, سلول های بنیادی جنینی, Bone Morphogenetic Protein ۴, اریتروپویتین