مریم کریم آبادی - دانشگاه پیام نور تهران

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر گروه درمانی به شیوه شناختی رفتاری بر احساس تنهایی و خود کارآمدی عمومی بیماران مبتلا به افسردگی اساسی بوده است روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرحپیش آزمون پس آزمون دو گروهی آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه ی بیماران مبتلا به افسردگی اساسی بودند که در نیمه ی دوم سال ۱۰۴۱ به مراکز و کلینیک های درمانی و مشاوره ایشهر رشت مراجعه کرده بودند. نمونه ی آماری پژوهش شامل دو گروه ۱۵ نفری ( ۱۵ نفر گروه آزمایش و۱۵ نفر گروه کنترل) بود که به طور داوطلبانه و به روش هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس خود کارآمد عمومی GSE-۱۰ و پرسشنامه احساس تنهایی (دهشیری، ۱۳۸۷ ) استفاده شد. برای تحلیل داده های این پژوهش ازآزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری استفاده گردید. یافته های پژوهش حاضر نشان دادکه روش درمانی شناختی رفتاری به شیوه ی گروهی بر افرایش خودکارآمدی عمومی و نیز کاهش احساس تنهایی بیماران با افسردگی اساسی موثر است P<۰/۰۵

افسردگی اساسی، خودکارآمدی عمومی، احساس تنهایی