عابد گل کرمی - دانش آموخته دکتری جغرافیای سیاسی دانشگاه خوارزمی
حمزه فرج الهی - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی دانشگاه خوارزمی

کشور ایران در منطقه خشکی واقع شده که از پراکنش نابرابر فضایی و نامتقارن منابع و مصارفآب رنج می برد و فقدان مدیریت یکپارچه منابع، توزیع و مصرف آب، به این مسئله دامن زدهاست. از این رو، باید بر اساس ویژگی های محیطی این سرزمین، برای جلوگیری از این بحرانبه طور عملی برنامه ریزی شود. زیرا تغییرات محیطی در ایران به خاطر افزایش بهره برداریبی رویه بنیادهای زیستی مانند آب، در آستانه شکنندگی است. بدین ترتیب، هرگونه فعالیتفضایی در پهنه سرزمین باید حافظ آستانه هیای تغییر زیست محیطی با محوریت آب باشد گذشته از این، تغییر اقلیم و نظریه گرمایش در مورد ایران بر پایه اسناد ارائه شده و شواهدملموس، پذیرفتنی است. با ادامه این روند و رویکرد حاکم بر مدیریت منابع آب، در آیندهنه چندان دور باید منتظر بیابان زایی، افزایش تنش های داخلی، افزایش حاشیه نشینی وآسیب های اجتماعی، تهدید امنیت غذایی و زیست اجتماعی و غیره بود. همه این موارد زمینهایجاد خلا ژئوپلیتیک و به دنبال آن تحمیل تهدیدات جبران ناپذیری بر امنیت ملی را فراهم می کند که فروپاشی زیست سیاسی و بقای ملی از کمترین پیامدهای آن می باشد. از این رو،می طلبد برای جلوگیری از بحران آب و تبدیل تهدیدهای آن به فرصت، در افق الگوی اسلامیایرانی پیشرفت، یک رویکرد در نظام برنامه ریزی ایران در سه سطح کلان، میانی و خرد تدبیر نمود که بتوان ضمن شناخت ملاحظات یاد شده و درک موقعیت منطقه ای و جهانی کشور، بهآمایش آب پایه سرزمینی نائل آمد و هر گونه فعالیت فضایی در جهت پیشرفت و آبادانی ایران رابر اساس منابع و نیاز های آبی که تعیین کننده ظرفیت زیستی باشد، تجویز کرد

بحران آب، امنیت زیستی، آمایش آب پایه سرزمینی، الگوی اسلامیایرانی پیشرفت