حسین اکبری - دانشیار جامعه شناسی، گروه علوم اجتماعی، دانشگاه فردوسی مشهد
نفیسه مهدی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش علوم اجتماعی، دانشگاه فردوسی مشهد

در پژوهش حاضر، مساله امید به آینده به عنوان یک مفهوم چند بعدی و پیچیده بررسی شد. تغییر در نظام اقتصادی، سیاسی و سایر جنبه های اجتماعی ممکن است بر امید به آینده افراد و جوامع تاثیرگذار باشد. هدف از این پژوهش ترسیم شبکه عوامل موثر بر امید بر آینده و یافتن موثرترین عوامل در این شبکه است. روش مورد استفاده تحلیل سیستمی است. عوامل موثر بر امید به آینده، از مقالات منتشر شده در حوزه امید به آینده استخراج شده است. پس از انجام یک مرور نظامند روی مقالات معتبر، تعداد ۷۰ عامل شناسایی و در دسته بندی های مسائل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سطح کلان، فردی، عوامل جمعیتی، روانشناختی و خانوادگی دسته بندی شد. در مرحله بعد شبکه مسائل امید به آینده به کمک جمعی از نخبگان حوزه جامعه شناسی و روانشناسی به کمک نرم افزار ونسیم ترسیم شد و سپس توسط نرم افزار pajek خوشه بندی گردید و در نهایت به کمک تحلیل ساختاری و تحلیل شبکه، موثرترین عوامل موثر بر امید به آینده شناسایی شد که مهمترین آنها عبارتند از: دینداری، فقر اقتصادی و شایسته سالاری.

امید به آینده، دینداری، تحلیل سیستمی، مرور سیستماتیک