عبدالهادی قزوینیان - دانشیار مهندسی مکانیک سنگ، دانشگاه تربیت مدرس
حمیدرضا نجاتی - ۲. دانشجوی دکتری مهندسی مکانیک سنگ، دانشگاه تربیت مدرس
وهاب سرفرازی - استادیار مهندسی مکانیک سنگ، دانشگاه صنعتی همدان
محمد حیاتی - دانشجوی دکتری مهندسی معدن، دانشگاه صنعتی شاهرود

روابط تجربی رخداد زلزله، مانند رابطه­ی خطی گوتنبرگ - ریشتر، با رویکرد کاملا قطعی ارائه شده اند و با وجود عدم قطعیت­ها و احتمالات مختلف در رخداد زلزله، از دقت کافی برخوردار نمی­باشند. عدم قطعیت موجود در تعیین تعداد زلزله­های با بزرگی مشخص ایجاب می­کند تا برای تعیین تعداد رخداد زلزله از رویکرد احتمالاتی استفاده شود. در این مطالعه با بهره­گیری از شبیه­سازی مونت­کارلو و همچنین با فرض توزیع نرمال برای تابع توزیع احتمال بزرگی زلزله، پتانسیل لرزه­خیزی در مناطق مختلف ایران به صورت احتمالی مورد بررسی قرار گرفته است.   تحلیل­های احتمالاتی انجام شده برای مناطق مختلف ایران، تعداد رخداد زلزله با توزیع بزرگی نرمال و درصد احتمال مختلف را مشخص می­کند. بر این اساس چنانچه ایران به بیست منطقه­ی ­لرزه­خیز تقسیم شود منطقه­ی ۱۲ (واقع در جنوب غربی ایران) لرزه­خیزترین منطقه و منطقه ۱۶ (واقع در شمال غربی ایران) کمترین تعداد رخداد زلزله را در بازه زمانی معین دارد.

ارزیابی خطر زلزله, تحلیل احتمالاتی, شبیه سازی مونت کارلو, لرزه خیزی ایران