سید محمدرضا مهدویان
مرضیه اسفندیاری

نابرابری توزیع درآمد در مناطق روستایی مشکلاتی از قبیل مهاجرت، افزایش میزان حاشیه نشینی شهری، بیابان زایی در اثر خالی از سکنه شدن روستاها و ... را موجب می شود. از این رو دیده بانی روند تغییرات نابرابری درآمدی و تحلیل آن در مناطق روستایی برای سیاست گذاران در حوزه اقتصادی و اجتماعی بسیار حائز اهمیت است. پژوهش حاضر ضمن محاسبه شاخص های نابرابری توزیع درآمد مناطق روستایی استان های ایران با استفاده از شاخص های جینی، تایل، اتکینسون و هوور، به بررسی روند آن طی سال های ۹۴-۱۳۸۵ پرداخته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که شاخص های توزیع درآمد در مناطق روستایی کشور، ضمن دارا بودن نوسان در طی سال های مورد بررسی روندی کاهشی را طی نموده است که نشان دهنده کاهش نابرابری توزیع درآمد در این مناطق است. نوسان شاخص حکایت از عدم توجه به برنامه های توسعه متوازن منطقه ای در سال های گذشته دارد. همچنین یافته های پژوهش نشان می دهد که شاخص های توزیع درآمد پس از اجرای قانون هدفمندی یارانه ها کاهش یافته، ولیکن با گذر زمان مجددا روندی افزایشی را آغاز نموده است که خود دلیلی بر عدم موفقیت سیاست پرداخت نقدی یارانه ها در برقراری عدالت اجتماعی و توزیعی اقشار آسیب پذیر جامعه است. واژگان کلیدی: ضریب جینی، شاخص اتکینسون، شاخص هوور، شاخص تایل، توزیع درآمد.