سیاوش اسدی - دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه تربیت مدرس
رضا اکبریان - استاد گروه فلسفه دانشگاه تربیت مدرس
محمد سعیدی مهر - دانشیار گروه فلسفه دانشگاه تربیت مدرس
لطف الله نبوی - دانشیار گروه فلسفه دانشگاه تربیت مدرس

این مقاله در چارچوب نظریه دلالت غیرمستقیم به تفاوت های «وجود» و «موجود» می پردازد و در پی یافتن پاسخی برای این پرسش است که آیا گزاره «وجود موجود است» گزاره ای تحلیلی است. در این بررسی مشخص می شود که در سطح واژگان، هیچ یک از دو واژه «وجود» و «موجود» شامل مفهومی زائد نسبت به دیگری نیست. همچنین زمانی که مدلول اسمی «وجود» مد نظر است، مدلولات دو واژه «وجود» و «موجود» با یکدیگر این همان هستند. اما معانی این دو واژه، یعنی طریقه اظهار مدلولات یا روش دست یابی به آن ها با یکدیگر متفاوت است و به این دلیل نمی توان گزاره «وجود موجود است» را گزاره ای تحلیلی دانست. اما اگر منظور از «وجود» وجود واجب باشد، معانی آن ها نیز عین یکدیگر خواهند بود و گزاره مورد نظر تحلیلی است. به علاوه، مشخص می شود که معنی «موجود» در ساختار فلسفی ملاصدرا متفاوت با معنی آن در ساختار فلسفی علامه طباطبایی است.

دلالت غیرمستقیم, علامه طباطبایی, ملاصدرا, موجود, وجود