الناز شهسواری - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه تهران
سیروس زمانی - استادیار، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه تهران
علی محمد هادیان - استاد، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه تهران
امیر هادیان - دکترای مواد سرامیکی، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه تهران

واکنش منیزیوترمی به عنوان یک روش کمهزینه و آسان برای تولید انبوه سیلیسیم نانوساختار متخلخل از سیلیس حاصل از سبوس برنج مورد توجه است. برای افزایش بازدهی این واکنش و رسیدن به ساختار بهتر سیلیسیم، نیاز است که قبل از انجام این واکنش، پودر منیزیم و سیلیس بهخوبی با هم مخلوط شوند. آسیاکاری یک روش مناسب برای بهبود خردایش و اختلاط مواد است. با این حال به دلیل نرم بودن منیزیم در دمای اتاق، بازدهی این فرآیند کاهش مییابد. برای حل این مشکل و ایجاد توزیع یکنواخت در پودر های اولیه، در این پژوهش، روش آسیاکاری تبریدی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور از محفظهای استفاده شد که از تماس مستقیم نیتروژن مایع با مخلوط پودری در حین آسیاکاری سایشی ممانعت به عمل آید. پس از قرار دادن پودر منیزیم و سیلیس با نسبت استوکیومتری مشخص داخل محفظه، آسیاکاری برای دو زمان مختلف و در دو نسبت گلوله به پودر، انجام گرفت. مطالعات ریزساختاری و تصاویر حاصل از میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد که منیزیم در دماهای پایین ترد شده و این مورد به خرد شدن بیشتر و اختلاط بهتر مواد داخل محفظه کمک میکند. همچنین افزایش زمان آسیاکاری تبریدی تاثیر مثبتی در بهبود اختلاط و توزیع مواد دارد.

آسیاکاری تبریدی، سیلیسیم، منیزیم، واکنش منیزیوترمی