علی امیری - استادیار گروه جغرافیا، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
سارا آموزگار - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
مسلم عارفی - دکتری برنامه ریزی شهری، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

امروزه، امنیت یکی از ارکان اصلی توسعه محسوب می­شود و همان گونه که وضعیت بسیاری از کشورهای ناامن مثل افغانستان و عراق نشان می­دهد، بدون برقراری امنیت، توسعه امکان­پذیر نیست. این دو از رابطه مستقیمی برخوردار بوده و با فروکش کردن سطح امنیت، سطح توسعه نیز تقلیل می­یابد. شواهد نشان می­دهد که سطوح امنیت متفاوت در فضاهای جغرافیایی کشورها، سطوح متفاوتی از توسعه را به دنبال خواهد داشت. کشور ایران از جمله کشورهایی است که چه از منظر توسعه و چه از منظر امنیت از گوناگونی فراوانی برخودار است و واحدهای کلان آن تحت عنوان استان با همدیگر تفاوت­های فراوانی دارند. لذا، سطح توسعه هر استان می­تواند با سطح امنیت آن رابطه خاصی داشته باشد. بر همین اساس تحقیق حاضر بر آن است تا با بررسی وضعیت توسعه یافتگی و امنیت در سطح استان­های کشور ارتباط و همبستگی این دو مولفه را بسنجد. برای انجام این پژوهش، داده­ها به صورت اسنادی گردآوری شده­ و با استفاده از مجموعا ۳۲ شاخص برای سنجش توسعه یافتگی و ۱۵ شاخص برای امنیت استان­ها در قالب مدل ویکور مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته­اند. نتایج نشان می دهد که همبستگی بین متغیرها مثبت و مستقیم می­باشد و نقشه توسعه یافتگی استان های کشور با نقشه میزان جرم­خیزی آن تا حد بسیار بالایی همخوانی و مطابقت دارد و این مطابقت و همبستگی در میان متغیرهای مورد بررسی به ترتیب بین میزان امنیت و سطح توسعه اقتصادی- صنعتی و خدمات عمومی و زیربنایی با مقادیر ۰.۶۵۵ و ۰.۵۸۸ می­باشد که نشان دهنده اهمیت این دو بخش در ارتقای سلامت و امنیت جامعه می باشد.

امنیت, توسعه, نابرابری, ایران, مدل ویکور