حسن محسنی - Assistant Professor, Faculty of Law and Political Sciences University of Tehran, Tehran, Iran

چکیده بخش ششم از مبحث پنجم کنوانسیون بیع بین المللی کالا که به آثار بیع می پردازد زیر عنوان حفظ و نگهداری کالا حاوی ماده ای است که به بازفروش مبیع در صورت تخلف بایع یا مشتری نظر دارد. در حقوق ایران به صراحت نمی توان موادی یافت که متضمن اختیاری مشابه ماده ۸۸ کنوانسیون مبنی بر بازفروش مبیع باشد. با وجود این، بررسی حقوق ایران در رابطه با امکان بازفروش مبیع از لحاظ علمی درخور توجه است. از این رو، دو نهاد خیار تاخیر ثمن و تقاص در حقوق مدنی و فقه در کنار اختیار متصدی حمل و نقل کالا در فروش مال التجاره قابل بررسی و مقایسه با بازفروش مبیع در کنوانسیون بیع بین المللی است که در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است. به عقیده نگارنده، امکان بازفروش مبیع در حقوق کنوانسیون ریشه در تلاش نگهدارنده کالا برای تعیین تکلیف کالایی که در تصرف دارد یا جلوگیری از بروز هزینه های بیش تر است. جلوه هایی از این هدف و منشا را می توان در مقررات حقوق موضوعه و فقه یافت.

Key words: Duty to resell and option to resell, Possessor of goods, Carrier's Right, Unreasonable delay, Unreasonable expenses, Option of delayed payment, Retaliation, کلید واژه ها: بازفروش کالا, نگهدارنده کالا, تاخیر و مخارج نامتعارف, خیار تاخیر ثمن, متصدی حمل و نقل, فروش مال التجاره, تقاص