رضا فتاحی - استادیار گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی، مجتمع آموزش عالی بم، بم، ایران
محمدرضا نادری - کارشناس ارشد محیط زیست، دبیر کمیسیون بند ۲۰ شهرداری کرمان، شهرداری کرمان، ایران
احسان سیدی - کارشناس ارشد مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران

نخاله های ساختمانی تولیدشده همواره یکی از بحران های به وجود آمده پس از زلزله به منظور مدیریت و دفع مناسب است. طبق تجارب جهانی، بازیافت نخاله های ساختمانی ناشی از زلزله به مراتب ازنظر اقتصادی و محیط زیستی به صرفه تر از استفاده از مصالح جدید است. در این مطالعه سعی شده است با در نظر گرفتن شهر تهران انواع سناریوهای ممکن برای بازیافت نخاله های ساختمانی تولیدشده بر اساس معیارهای تصمیم گیری و مقایسه بررسی شوند. در این راستا از مدل تصمیم گیری تاپسیس (TOPSIS) استفاده شده است. چهار سناریو بر اساس ۱۰ معیار بررسی طبق نظر خبرگان مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین، با استفاده از نرم افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی (ArcGIS) پراکنش پتانسیل تولید نخاله ساختمانی بر اساس لایه جمعیتی شهری با مقیاس محلات، مشخص و ارائه گردید. طبق نتایج به دست آمده از خروجی مدل براش شده، مناسب ترین مدلی که برای مدیریت نخاله های ساختمانی با رویکرد بازیافت مصالح می توان پیشنهاد کرد، استقرار یک سایت با مکان ثابت جهت استقرار دستگاه های خردکن، سرندهای صنعتی و همچنین سیستم های نوار نقاله مخصوص برای مدیریت دپو مصالح معدنی بازیافت میباشد. همچنین دیگر واحد اصلی این مجموعه یعنی واحد بازیابی مواد فلزی نیز بایستی در همین سایت مستقر شود. طبق نتایج به دست آمده، سیستم های بازیافت با استقرار ثابت با استفاده از انتقال نخاله به سایت برای استفاده در شرایط بحران در شهر تهران پیشنهاد میگردد.

مدیریت پسماند, نخاله های ساختمانی, زلزله, شهرداری تهران, روش تاپسیس, سیستم اطلاعات جغرافیایی