زینب اقرام زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی موسسه آموزش عالی هدف
محمود شربتیان - استاد گروه حقوق جزا و جرم شناسی ،موسسه آموزش عالی هدف،ساری،ایران

سوگند یکی از پنج ادله ای است که قاضی به استناد آن می تواند حکم صادر کند. مواد ۲۰۱ تا ۲۱۰ قانون مجازات اسلامی به این مهم پرداخته است . با توجه به مواد ۲۱۲ و ۲۱۳ »قانون مجازات اسلامی « مصوب سال ۱۳۹۲ سوگند از لحاظ سلسله مراتب در آخرین مرتبه از ادله اثبات جنایت قرار می گیرد، و بنابراین ، استناد به آن تنها در صورت فقدان اقرار، بینه یا علم قاضی موجه است . سوگند به درخواست اصحاب دعوی مطابق قرار دادگاه و نزد قاضی به عمل می آید، در قرار دادگاه، موضوع سوگند و شخصی که باید سوگند یا کند، تعیین می شود .صورت مجلس ادای سوگند به امضای قاضی و ظرفین دعوی می رسد .که در آن محدودیت ها و استثنائاتی نیز وجود دارد .لذا با توجه به موارد بیان شده بر آنیم تا در پژوهش حاضر با روش گرد آوری کتابخانه ای به بررسی موضوع بپردازیم و به این سوال اصلی پاسخ دهیم که چه چالش هایی در نظام حقوقی ایران در خصوص قواعد و رویه های اجرایی سوگند و انواع آن از جمله قسامه در اثبات جنایت های عمد و غیر عمد در قانون جدید مجازات اسلامی و تفاوت ها ی آن با قانون قدیم وجود دارد؟

سوگند،قسامه ،اثبات جنایات،تعذیر،