نیلوفر ابوالاحراری - کالج کورنرستون، دانشکده بین المللی مدیریت، ونکوور، کانادا
علی امیری - گروه مدیریت، دانشگاه شیراز، ایران.
وحیده رنجی - تیم استارت آپ آتش نشان هوشمند

این مقاله استفاده بالقوه از توپ های اطفاء حریق را به عنوان بخشی از یک سیستم پیشنهادی مورد بررسی قرار می دهد که در آن فن آوری های پهپاد و سنجش از راه دور به عنوان مکملی برای روش های سنتی اطفاء حریق مورد استفاده قرار می گیرند. سیستم پیشنهادی شامل (۱) جستجوی سیستم هواپیمای بدون سرنشین (UAS) برای تشخیص آتش سوزی نقطه ای و نظارت بر خطر آتش سوزی جنگلی نزدیک به ساختمان، حصار و یا خدمه آتش نشانی از طریق سنجش ازدور، (۲) ارتباط UAS برای ایجاد و گسترش کانال ارتباطی بین پهپادهای جستجوگر و پهپادهای آتش نشانی و (۳) یک پهپاد آتش نشانی که به طور مستقل به ایستگاه های بین راه برای انداختن توپ های اطفاء حریق (سرکوب کننده های سازگار با محیط زیست که با گرما فعال می شوند) حرکت می کند. این مفهوم یک پروژه چندنهادی فرارشته ای درحال توسعه است. دامنه این مقاله شامل تصویر کلی این طرح و آزمایش هایی است که تاکنون برای ارزیابی توپ های اطفاء حریق انجام شده است. نتایج آزمایش ها نشان می دهد که توپ های اطفاء حریق کوچک تر موجود در بازار جهانی و متصل به هواپیماهای بدون سرنشین ممکن است در کمک به آتش سوزی ساختمان ها موثر نباشند (مگر اینکه از قبل پنجره های باز در ساختمان ها وجود داشته باشد). برعکس، نتایج نشان می دهد که حتی توپ های اطفاء حریق کوچک تر نیز ممکن است در خاموش کردن آتش های کوتاه چمن موثر باشند (تقریبا توپ با اندازه ۰.۵ کیلوگرم، یک دایره ۱ متری چمن کوتاه را خاموش کرد). این یافته نویسندگان را به سمت مبارزه با آتش سوزی هدایت کرد. این مقاله همچنین ساخت پهپادهای محموله سنگین (حدود ۱۵ کیلوگرم بار محموله) و پیشرفت توسعه دستگاه حامل توپ های اطفاء حریق قابل اتصال به هواپیماهای بدون سرنشین را نشان می دهد.

پهپاد، پرنده های بدون سرنشین، گوی اطفاء حریق، آتش نشانی