باران باقری - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس، رشته برنامه ریزی شهری
مجتبی زارعی - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس، رشته برنامه ریزی شهری

پیچیدگی فرآیندهای برنامه ریزی و مدیریت شهری از موارد متعددی نشات می گیرد که از جمله آن ها می توان به وجود تعداد کثیری از ذی نفعان و ذی نفوذان با سطوح مختلفی از دانش و تجربه اشاره کرد. از سوی دیگر، نحوه درگیرکردن شهروندان در فرآیندهای تصمیم سازی و تصمیم گیری شهری نیز همواره به عنوان چالشی جدی مطرح بوده است. در واقع، به دلیل کمبود جذابیت روش های مشارکت شهروندی و همچنین پیچیدگی فهم و درک مسائل شهری از سوی شهروندان، فرآیندهای برنامه ریزی و مدیریت شهری همواره با چالش بهره گیری از پتانسیل های مشارکت شهروندی همراه بوده که خود می تواند منجر به عدم بروز دانش و بینش جدید در فرآیندهای مذکور گردد. مفهوم دوقلوی دیجیتال به منظور فائق آمدن بر مسائل فوق از حدود دو دهه پیش به حوزه شهرسازی وارد گردیده است. بر اساس تحقیقات انجام پذیرفته در این حوزه، به نظر می رسد علی رغم اینکه این فناوری همچنان در مراحل ابتدایی خود قرار دارد، از پتانسیل بالایی جهت افزایش کیفیت و کارآیی فرآیندهای تصمیم سازی و تصمیم گیری شهری و بهبود شاخص های حکمرانی هوشمند، مشارکتی و مبتنی بر داده برخوردار است. این پژوهش، به منظور بررسی دقیق تر پتانسیل ها و کاربردهای این فناوری نوظهور تدوین گردیده و از طریق مقایسه انتقادی پنج نمونه از تجربیات جهانی مطرح در این حوزه، به این مهم دست یافته است. پژوهش حاضر با رویکرد اکتشافی تدوین گردیده و از روش مرور ادبیات سیستماتیک (SLR) پیروی می کند. یافته های این پژوهش می تواند مسیرهای تحقیقاتی جدیدی را به منظور شناخت دقیق تر مفهوم دوقلوی دیجیتال شهری و تسهیل فرآیند پیاده سازی واقع گرایانه این فناوری نوظهور فراهم آورد.

دوقلوی دیجیتال، برنامه ریزی شهری، مدیریت شهری، حکمرانی هوشمند، شهر هوشمند