غلامرضا میری - استادیار، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران
ابوالفضل براهویی نژاد - دانشجوی دکتری، رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران.
طیبه قلاسی - دانشجوی دکتری، رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران.

مشکلات محیط زیستی و نیاز به توسعه شهرهای پایدارتر، محور کانونی بسیاری از پروژه های شهر هوشمند است. به طوری که، شهرهای هوشمند در بسیاری از کشورهای توسعه یافته بر مسایل مربوط به انرژی و پایداری تمرکز کرده اند. هدف این تحقیق، سنجش میزان هوشمندی شهرها در راستای پایداری در شهر چابهار است. پژوهش حاضر از لحاظ نوع و هدف پژوهش، کاربردی و از جنبه روش جمع آوری داده ها، توصیفی - تحلیلی می باشد. برای جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و میدانی و پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق، شهروندان شهر چابهار به تعداد ۱۰۶۷۳۹ نفر بود. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران ۳۳۵ نفر است. نتایج نشان داد که شاخص های شهر هوشمند در شهر چابهار در وضعیت نامطلوب قرار دارد. همچنین، معیار اقتصاد هوشمند با مقدار وزن ۲۷۹/۰ در رتبه اول قرار دارد و به عنوان مهم ترین معیار تاثیرگذار هوشمندسازی شهرها در راستای پایداری شهری انتخاب شده است. معیار دولت هوشمند با مقدار وزن ۲۱۷/۰ در رتبه دوم قرار گرفته است. معیار تحرک هوشمند با مقدار وزن ۱۹۵/۰ در رتبه سوم قرار دارد. معیار زندگی هوشمند با مقدار وزن ۱۶۲/۰ در رتبه چهارم قرار دارد. معیار محیط هوشمند با مقدار وزن ۱۰۱/۰ در رتبه پنجم و معیار شهروند هوشمند با مقدار وزن ۰۶۰/۰ در رتبه ششم قرار دارد.

هوشمندی، شهر هوشمند، توسعه پایدار، چابهار.