شیما یزدانی - دکتری مهندسی مکا نیک، استاد مدعو، دانشگاه صنعتی قوچان
محمد کریمی - دانشجوی کارشناسی گروه مهندسی انرژی، دانشگاه صنعتی قوچان

انرژی زمین گرمایی را می توان به عنوان یک منبع غیرکربنی تجدیدپذیر، و انرژی پایدار با پتانسیل زیاد برای کاهش تغییرات آبوهوایی در نظر گرفت . دستیابی به مسیر توسعه پایدار، نیازمند ارزیابی محدودیت های فنی و اقتصادی ، در چهارچوب حاکمیت محیطی و چالش های اجتماعی در طول پروژههای زمین گرمایی است . هزینه سرمایه گذاری اولیه زیاد، موقعیت منابع در اعماق و کیفیت مختلف آنها از جمله موانع و محدودیت های احتمالی استفاده از منابع زمین گرمایی در مقیاس بزرگ می باشند. در مطالعه حاضر، مروری بر این موانع شده و راهحل های مناسب ارائه گردیده است . همچنین ، با تحلیل عوامل تاثیرگذار بر روی کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ، وپایداری انرژی زمین گرمایی ، روشهای افزایش ظرفیت بهرهوری و تولید این انرژی تجدیدپذیر در مقیاس جهانی بررسی شده است .

انرژی تجدید پذیر، انرژی زمین گرمایی ، پایداری ، تاثیرات محیط زیستی و اقتصادی ، موانع و راهبردها