سیامک شیرزاده اجیرلو - گروه مهندسی نساجی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی
سعید شیخ زاده نجار - گروه مهندسی نساجی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی
مهدی ورسه ای - دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشکده مهندسی نساجی
ابوسعید رشیدی - گروه مهندسی نساجی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی

هدف از این پژوهش ارائه روشی جهت ارزیابی ثبات گیرش اینترمینگل است. به این جهت نخ چند رشتهای پلیپروپیلنی با سه جت اینترمینگل هبرلاین P۴۱۲، P۲۱۲ و S۱۶ و سه فشار هوای مصرفی ۲، ۳ و ۴ اتمسفر تحت فرآیند تکسچرایزینگ با تاب مجازی قرار داده شد. در اندازه گیری ثبات گره به روشهای قبلی که از تراکم گره استفاده می کنند مشاهده شد که برخی از گیرشهای بلند با ساختاری خاص تحت فرآیند کشش می توانند به چند ناحیه گیرش دیگر با مجموع طولی کمتر از ناحیه گیرش اولیه تبدیل شوند. این امر میتواند سبب بروز خطا شود. بنابراین به منظور اندازهگیری ثبات گیرش پیشنهاد میشود تا از طول گیرش برای اندازهگیری ثبات گیرش استفاده شود. با استفاده از روش ارائه شده در این پژوهش حداکثر و حداقل ثبات گیرش به ترتیب برابر با %۹۷/۳ و %۴۸/۵ برای جت هوای P۴۱۲ با فشار ۴ اتمسفر و جت هوای S۱۶ با فشار هوای ۲ اتمسفر است.

ثبات گیرش، طول گیرش، اینترمینگل کردن