روشنک رضاپور - گروه شهرسازی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
علیرضا قیاسی - گروه مدیریت ساخت، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

شهرهای ایران که در طول دورههای تاریخی با تکیه بر خلاقیت و ابتکارات ملی به صورت درون زا به رشد و تکامل رسیده بودند، به تدریج طی چند دهه اخیر، با پذیرش مدرنیته و تبعیت از الگوی غربی به کلی دگرگون گردیدند و خصوصیات کالبدی ، ارزش های فرهنگی ، ویژگی های اجتماعی ، هنری و تاریخی خود را از دست داده اند که با غفلت از مبانی نظری اصیل اسلامی و سبک زندگی ایرانی همراه بوده و زندگی و سلامت شهروندان را با مخاطره روبرو نموده است ؛ این موضوع ضرورت بازبینی و آسیب شناسی وضعیت موجود را به متخصصین و مدیران شهری گوشزد می نماید. بدین جهت مساله اصلی این مقاله ، ارزیابی میزان تحقق پذیری پروژه های طرحهای توسعه شهری در ایران مطابق با الگوی ایرانی _اسلامی می باشد و اینکه تا چه در عمل تا چه اندازه موفق بوده است ، نتایج حاکی از آن است که توجه به رشد هوشمند و توسعه میان افزا در تهیه و اجرای طرح، تقویت و ایجاد نشانه های شهری و افزایش خوانایی محیط متناسب با هویت فرهنگی و تاریخی ، از طریق توجه ویژه به بناهای مذهبی و همچنین هویت طبیعی شهر و محلات شهری ، رعایت عدالت فضایی در توزیع خدمات عمومی و توزیع بر حسب مقیاس پیاده و محله ای ، هماهنگی و همکاری سازنده دستگاه های دولتی و خدماتی در سطح شهر احیا و تجدید حیات بافت های فرسوده و سنتی با رویکرد مسجد محوری برای تقویت انسجام اجتماعی ، پیاده مداری ، ایجاد نهادهای مردم نهاد به عنوان شورایاری در محلات و می تواند در بهبود و انطباق طرحهای شهری با الگوی ایرانی اسلامی مفید واقع گردد.

طرح شهری ، شهرسازی ایرانی _ اسلامی ، شهرسازی ، مدیریت شهری ، طرح ساختاری راهبردی