محسن حکیمی
نیر طهوری

در این مقاله شناخت سبک ها، شیوه ها، قواعد و قراردادهای بازیگری و تحلیل و بررسی سیر تکوینی این قواعد تا تدوین آن به صورت تکنیک متداکتینگ مدنظر می باشد. اعصار و دوره های مختلف و فرهنگ های متفاوت، جوهر بازیگر و نحوه ارتباط میان بازیگر و نقش، و نیز بازیگر و تماشاگر را به راه های متفاوتی کشانده است. بر این اساس اگر بخواهیم از یک روش نام ببریم که جوهره تغییرات تمام این سال ها را در خود داشته باشد، «متداکتینگ» بهترین انتخاب است. یافته ها در این تحقیق حاکی از آن است که، بازیگری در اعصار مختلف و حتی در یک دوره خاص، مفهومی ثابت و غیرقابل تغییر نداشته است. چراکه، قیاس و اندازه ای خاص و چارچوبی دقیقا توصیف شده ندارد که بتوان با آن، قاعده ای را به طور قطعی بیان کرد. با این حال اگر چه سبک ها و قراردادهای بازیگری متنوع بوده و بسیار تغییر پذیرفته، مع ذالک می توان گفت همە بازیگران قطع نظر از زمان و مکانشان در بعضی نکات و قواعد ویژه مشترک اند.

بازیگری، قراردادهای بازیگری، سبک های بازیگری، متداکتینگ