مائده عباسی - دانشکده فیزیک، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
احمد شریعتی - دانشکده فیزیک، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
رضا محمدی - دانشکده مهندسی و فناوری، دانشگاه ابوعلی سینا همدان، همدان، ایران

انتقال امن کلیدها بین دو طرف، یکی از مشکلات اولیه در رمزنگاری است. احتمال دستکاری یا رهگیری کلید از طریق یک استراق سمع کننده، دلیل این نگرانی است. یک راه امیدوارکننده برای حل این مشکل، توزیع کلید کوانتومی (QKD) است. توزیع امن کلیدهایی که ممکن است برای رمزگذاری و رمزگشایی پیام ها استفاده شوند، با این رویکرد امکان پذیر می شود، که از ایده مکانیک کوانتومی استفاده می کند. QKD درجه ای از حفاظت را ارائه می دهد که نمی تواند با استفاده از تکنیک های رمزنگاری کلاسیک انجام شود، و قابلیت قابل توجهی برای کاربرد در حوزه هایی دارد که مکاتبات ایمن در آنها بسیار مهم است. QKD یک زمینه مطالعاتی است که موافقت نامه های مختلفی را در جهت توانمندسازی جایگزین ایمن کلیدهای رمزنگاری بین دو طرف، آلیس و باب، آورده است. دو دستورالعمل کلیدی در این زمینه عبارتند از BB۸۴ که توسط بنت (Bennett)  و برسارد (Brassard) طراحی شد و E۹۱ که توسط اکرت (Ekert) پیشنهاد شد. البته دستورالعمل های دیگری توسعه یافته اند، بسیاری از این دو رویکرد اساسی الهام می گیرند. ما به طور خاص بر روی دستورالعمل E۹۱ تمرکز کردیم و پتانسیل آن را برای انتقال ایمن جفت های درهم تنیده در شبکه های کامپیوتری بررسی کردیم. این دستورالعمل از درهم تنیدگی بین ذرات به عنوان وسیله ای برای تایید امنیت تبادل کلید استفاده می کند. تحقیقات ما حول محور بررسی مبادله درهم تنیدگی برای دو ذره با استفاده از دستورالعمل E۹۱ و ارائه طرحی برای این منظور، با هدف توسعه روشی جدید برای انتقال ایمن جفت های درهم تنیده از طریق شبکه های کامپیوتری بود. یافته های ما راه های امیدوارکننده ای را برای تحقیقات آینده در اجرای مبادله درهم تنیدگی ایمن در کاربردهای عملی نشان می دهد.

کلیدکوانتومی, مبادله درهم تنیدگی, رمزنگاری