امیرحسین بنائی - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه تهران، تهران، ایران
علی حمیدی زاده - دانشیار، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشکدگان فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران
سیدمحمدحسین هاشمیان - دانشیار، گروه مدیریت راهبردی، دانشکده فرهنگ، علوم اجتماعی و رفتاری، دانشگاه باقرالعلوم (ع)، قم، ایران
حسن زارعی متین - استاد، مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشکدگان فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران

امروزه «انسان‎شناسی» واژه‎ای بسیار پربسامد و با معانی متعدد در متون علوم اجتماعی−انسانی بوده و با ترکیب با کلمات دیگر، عبارات متنوع و پردامنه‎ای را می‎سازد که گاه با یکدیگر اشتراک لفظی، تدال معنایی یا همپوشانی مصداقی دارند. مثلا، آنچه در فارسی برای عبارت religious anthropology معادل گرفته می‎شود، معمولا مشترکی لفظی برای دو مفهوم متمایز انسان‎شناسی دینی و انسان‎شناسی دین است. دراین مقاله، نخست علت این دست تداخلات مفهومی آشکار و سپس به کمک روش طبقه‎بندی منطقی، اقسام «انسان‎شناسی دینی» معرفی و جایگاه هریک از آنها در دانش انسان‎شناسی مشخص می‎شود. البته برای این منظور ابتدا باید شاخه‎های متنوع درخت دانش انسان‎شناسی در یک انگاره منطقی ترسیم شود. این تحقیق از نوع توسعه‎ای−کاربردی و روش آن توصیفی−تحلیلی است. داده‎ها به کمک روش کتابخانه‎ای گردآوری و به روش تحلیل محتوای کیفی از نوع مقوله‎بندی، تجزیه‎وتحلیل و سرانجام در یک انگاره منطقی با معیار روش‎شناختی طبقه‎بندی شده‎اند. برمبنای نتایج این پژوهش، انسان‎شناسی دینی به هر چهار روش فلسفی، عرفانی، علمی و نقلی و البته با کاربردها و دامنه‎های متفاوت دسترس‎پذیر است.

انسان‎شناسی, انسان‎شناسی دینی, انسان‎شناسی دین, درخت دانش انسان‎شناسی