بهروز بهرامی نصر - دانشجوی دکتری علوم سیاسی ، گرایش اندیشه سیاسی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد

جنگ روسیه در اوکراین مخرب ترین درگیری است که اروپا از سال ۱۹۴۵ به خود دیده است. در حالی که بسیاری در غرب شاهد یک جنگ انتخابی از سوی ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه هستند، او مدعیست تصمیم ناتو در سال ۲۰۰۸ برای عضویت اوکراین یک تهدید وجودی برای مرزهای روسیه به همراه داشت. برخی دیگر این درگیری را به پایان جنگ سرد و شکست غرب در حمایت کافی از روسیه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی برمی گردانند ، در میان بحث های داغ درباره عواملی که باعث شد روسیه در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ به اوکراین حمله کند، باید میان علل بلندمدت، میانی و فوری تمایز برقرار کرد. اما در حالی که هر یک از این علل می تواند به شیوه خاص خود اهمیت داشته باشد، لازم نیست جنگ حتی در صورت حضور همه آن علل، اجتناب ناپذیر تلقی شود.در حالی که جنگ اوکراین هشتمین ماه خود را پشت سر می گذارد، به نظر می رسد همچنان چشم انداز روشنی برای پایان دادن به آن وجود ندارد. اگر چه در هفته های اخیر نیروهای اوکراینی موفق به آزادسازی برخی از سرزمین های اشغالی شده اند، با این وجود، تصمیم کم سابقه ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه مبنی بر اعلام بسیج نسبی و الحاق چهار منطقه اوکراین به خاک روسیه بر عزم مسکو برای پیروزی به هر قیمتی در جنگ دلالت دارد؛ مسئله ای که احتمال به کارگیری تسلیحات هسته ای توسط کرملین در اوکراین را بیش از پیش محتمل ساخته است.در مورد اوکراین شکی وجود ندارد زمانی که در ۲۴ فوریه پوتین فرمان حمله نیروهای روسیه را صادر کرد، کبریت را روشن کرد. تا حدودی هدف این بود که به مانند تصرف بوداپست در سال ۱۹۵۶ و یا پراگ در سال ۱۹۶۸ توسط اتحاد جماهیر شوروی، نیروهای هوابرد روسی فرودگاه را تصرف و تانک ها کی یف را تسخیر کنند، ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین را برکنار و یک دولت دست نشانده را برپا کنند.

بحران اکراین ، روسیه ، ناتو ، ولادیمیر پوتین