عبدالحمید صفایی قادیکلایی - عضو هیات علمی دانشگاه مازندران
سیده مرضیه احمدی - دانشجوی دوره کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی دانشگاه مازندران

در شرایط دنیای واقعی سیستم های تولیدی بکار رفته در محیط های تولید با رویداد های غیر قابل پیش بینی و اجتناب ناپذیر مواجه هستند که موجب تغییر در برنامه زمانبندی شده،می شود.عدم اطمینان یکی از ویژگی های ساختاری محیط های فنی و تجارت و نیز یک نگرانی مهم در کارخانه های واقعی است که از منابع مختلف مانند ورود سفارشات جدید،از کارافتادگی ماشین،تغییر زمان عملیات،غیبت کارکنان و غیره ناشی می شود.وجود چنین اختلالاتی که موچب شکاف بین تئوری زمانبندی و عمل زمانبندی می شود و نیز توجه به این نکته که زمانبندی موثر،شرکت ها را برای افزایش توان عملیاتی قادر میسازد،اهمیت لزوم پژوهش در این حوزه را نمایان می سازد.بدین منظور در مقاله حاضر ،ضمن تعریف مختصری از زمانبندی،عدم اطمینان و رویکردها و سیاست های موجود تحت عدم اطمینان،به مروری بر پژوهش های زمانبندی انجام گرفته در این حوزه پرداخته شده و پیشنهاداتی همچون ارائه چارچوبی از سیاست ها و استراتژی های بکار رفته در زمانبندی واکنشی و نیز بررسی معیارهای سنجش پایداری و مقایسه میزان تاثیر آن ها در تابع هدف،ارائه شد.

زمانبندی تولید،عدم اطمینان