مجید نصراله زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور مرکز تهران شمال
سید علی رضوی ابراهیمی - عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور استان تهران
غلامرضا شاه محمدی - عضو هیات علمی دانشگاه علوم انتظامی تهران

قابلیت استفاده، یکی از جنبه های حیاتی نرم افزارهای محاوره ای می باشد. سیستمی که مشکلات قابلیت استفاده داشته باشد از نظر کاربران نهایی به شدت طرد می شود، هرچند همه نیازمندی های کارکردی را برآورده کرده باشد. ارزیابی قابلیت استفاده باید از همان آغاز فرآیند توسعه نرم افزار شروع شود و در همه مراحل توسعه، تکرار گردد تا از کیفیت نرم افزار نهایی اطمینان حاصل گردد، نه فقط در زمانی که محصول کامل شده است. در این مقاله رویکردی برای ترکیب ارزیابی قابلیت استفاده با فعالیت های توسعه نرم افزار در فرآیندهای مدل محور پیشنهاد می کنیم. به این منظور، نقش ها، فعالیت ها، فرآورده ها و یک ساختار فرآیند را تعریف می نماییم، همچنین، یک مدل قابلیت استفاده و یک متد توسعه نرم افزار مدل محور را به کار می گیریم. به این ترتیب، مشکلات قابلیت استفاده در سطح مدل ها و تبدیل مدل ها تصحیح می شوند و قابلیت استفاده نرم افزار در حین توسعه آن بهبود می یابد.

ارزیابی قابلیت استفاده ، توسعه مدل محور ، اندازه گیری قابلیت استفاده ، کیفیت نرم افزار ، طراحی رابط کاربر