سمیه بیکی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم باغبانی گرایش گیاهان دارویی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد ایران
مجید عزیزی - دانشیار گروه علوم باغبانی دانکشده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد ایران
سید حسین نعمتی - استادیار گروه علوم باغبانی دانکشده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد ایران
وحید روشن - استایدار مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس ایران

از مهمترین عوال محدود کننده تولید گیاهان دارویی در مناطق خشک و نیمه خشک چهان، کمبود آب و تنش خشک است و از آنجاییکه ریحان یکی از گیاهان دارویی با ارزش حساس به کم آبی می باشد. در این پژوهش یکی از افزایش ضریب بهره وری آب مورد استفاده قرار گرفت. به این منظور در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح امل تصادفی 2 پلیمر سوپر جاذب (صنعتی = استاکوزورب، گیاهی= برگ پنیرک) هر کدام در 4 غلظت 0، 1%ف 2% و 3% بترتیب بعنوان شاهد 7 گرم، 14 گرم و 21 گرم در 7 کیلوگرم خاک با 2 روش (1= مخلوط با خاک و ریشه، 2= مخلول با خاک) در 3 تکرار مورد استفاده قرار گرفتند و برخی صفات مهم مرفولوژیکی مانند تعداد برگ، سطح برگ، عملکرد خشک اندام هوایی و راندمان آب مصرفی و دو صفت مهم بیوشیمیایی درصد و عملکرد اسانس در زمان گلدهی ریحان، اندازه گیری شدند. نتایج حاصل نشان داد که هر سه تیمار بکار رفته، خصوصا اثر متقابل آنها آثار مثبت و معنی داری را بر صفات مرفولوژیکی وبیوشیمیایی اندازه گیری شده در این آزمایش داشتند. چنین استنباط می شود که استفاده از هر دو ترکیب در بالاترین غلظت (3%) با روش افزودن پ خاک (روش 2) نتایج بهتری را نسبت به شاهد و سایر تیمارها داشتند و هر دو ترکیب برگ پنیرک و استاکوزوپ با کنترل روابط آبی بین خاک و گیاه شدت تنش خشکی را کاهش دادند.

ریحان، تنش خشکی، پلیمر آبدوست، استاکوزورپ، برگ پنیرک، اسانس