عبدالرضا شیخ الاسلامی - استادیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران
محمد حمید میربها - کارشناس ارشد راه و ترابری، دانشگاه تهران
مسعود کرکه آبادی - دانشجوی دکترای حمل ونقل، دانشگاه علم و صنعت ایران
حمید میرزاحسین - دانشجوی دکترای حمل ونقل، دانشگاه علم و صنعت ایران

افزایش سفرهای مسافری و باری در قرن اخیر عوارض نامطلوبی چون افزایش آلودگی هوا و محیط زیست، افزایش بروز تلفات و خسارات ناشی از تصادفات، افزایش مصرف سوخت‌های فسیلی، افزایش هزینه‌‌های کنترل و نگهداری و غیره را موجب شده است. یکی از پرطرفدارانترین و در عین حال کارآمدترین روش‌های به کار گرفته شده برای کاهش عوارض منفی حمل و نقل، استفاده از حمل و نقل همگانی است. در مقاله حاضر در ابتدا روشی برای شناسایی راهکارهای افزایش سهم حمل و نقل همگانی است در مقاله حاضر در ابتدا روشی برای شناسایی راهکارهای افزایش سهم حمل و نقل عمومی در سفرهای برون‌شهری جاده‌ای و ریلی در کشور ایران ارائه شده است. سپس به منظور انتخاب راهکارهای برتر از میان راهکارهای گزینش شده، از روش مصاحبه و نظرسنجی از متخصصین جاده‌ای و ریلی کشور استفاده شده و نتایج آن در دو بخش مجزای و ریلی بیان شده است. در نهایت با تلفیق نظرات طیف وسیلعی ازمتخصصین و مدیران بخش دولتی و خصوصی کشور و با استفاده از روش‌های آماری مناسب، چهار راهکار برتر از میان راهکارهای شناسایی شده، انتخاب شده است. براساس یافته‌های این مطالعه، به کارگیری هریک از این چهار راهکار منتخب می‌‌تواند بیشترین تأثیر را در افزایش رغبت مسافران به استفاده از حمل و نقل همگانی در سفرهای برون‌شهری کشور ایران داشته باشد.

حمل و نقل همگانی، سفرهای برون شهری، نظرسنجی از متخصصین، مقیاس لیکرت