تقی طاووسی - دانشیار دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی دانشگاه سیستان و بلوچستان
محمود خسروی - دانشیار دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی دانشگاه سیستان و بلوچستان
غلامعلی سالارزهی خاشعی - دانشجوی ارشد کاربرد اقلیم شناسی در برنامه ریزی محیطی دانشگاه سیستان و بلوچستان

هدف از نگارش این مقاله مطالعه خشکسالی های دشت سیستان با استفاده از شاخص SPI می باشد. در این مطالعه نخست آمار 29 ساله شهر زابل طی دوره آماری 1390-1362 استخراج و سپس شاخص نمایه بارش استاندارد شده سالیانه و فصلی تعیین شد. .نتایج این بررسی نشان میدهد که در طی دوره آماری مورد مطالعه، امکان وقوع خشکسالی های سالیانه و فصلی بسیار زیاد بوده است. از نظر شدت خشکسالی سالیانه، خشکسالیه ای ملایم و متوسط بیشترین فراوانی را داشته اند. به نظرمی رسد که از میان فصول، شدتخشکسالی فصل زمستان و بهار بیشتر از فصول دیگر بوده و همیشه طبق روش فوق کم بارش تر ین سال مصادف با شدیدترین خشکسالی می تواند باشد در صورتی که عوامل دیگرمانند تبخیر و تعرق پتانسیل و غیره نیز می توانند در وقوع خشکسالی در منطقه فوق موثر باشند و پدیده مهمی که میتوان استنباط نمود این است که در فصل زمستان از سال 1383 به بعد با خشکسالی ملایم روبرو بوده است که می تواند در راستای برنامه ریزی های محیطی برای مسئولان موثر واقع گردد و این نتایج زنگ خطر و نگرانی هایی رابرای توجه بیشتر به صدا در می آورد.

خشکسالی، خشکی، ترسالی، زابل، شاخص بارندگی استانداردشده SPI