مریم پناهنده - کارشناس پژوهشی حوزه معاونت پژوهشی جهاد دانشگاهی واحد گیلان
نبی اله منصوری - دانشیار گروه محیط زیست دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
روح اله وحیدی رودپیشی - مسئول بخش انرژی صنایع شیر پگاه استان گیلان

امروزه فلزات سنگین در محیط زیست به دلیل قابلیت سمیت آنها وقتی که بیشتر از سطح مجاز هستند برای محیط زیست ما به عنوان یک نگرانی بزرگ محسوب شده اند. فلزات از روش های مختلف مانند فعالیتهای صنعتی وارد محیط زیست می شوند. در این بررسی غلظت سه فلز سمی غیر ضروری سرب، کادمیوم و کرم در بافت عضله کپورمحلی با استفاده از روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی سنجش شد . بیشترین غلظت فلزات در بافت کپور محلی مربوط به عنصر سرب بود. میانگین غلظت سر ب ، کادمیوم و کروم در بافت عضله کپور محلی به ترتیب 0/44 ± 1/56، 0/04 ± 0/16 و 0/11 ± 0/83 میکرو گرم بر گرم وزن خشک بوده است و میزان خطر بالقوه ناشی از مواجهه با مصرف ماهیان در زنان و کودکان حاشیه تالاب انزلی با استناد به دستورالعمل سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا تخمین زده شد. غلظت فلزات بدست آمده در مقایسه با استانداردهای جهانی در کپور محلی مقدار سرب (0/31 میکرو گرم بر گرم وزن تر) از استاندارد سازمان بهداشت جهانی( 2007) (0/3 میکروگرم بر گرم وزن تر) کمی بیشتر بدست آمد همچنین بر طبق نتایج بدست آمده بیشترین میانگین دوز مصرف روزانه به عنصر سرب اختصاص داشت. و در بررسی حاضر کودکان نسبت به زنان در خطر بیشتری در مواجهه با مصرف کپور ماهی هستند.با این وجود برآورد خطر بالقوه در بومیان در مورد همه عناصر مورد بررسی مقداری کمتر از 1 را نشان داد که بیانگر این نکته است که مصرف مجاز کپور محلی خطری را برای مصرف کنندگان به دنبال نخواهد داشت.

فلزات سنگین، خطر بالقوه ، اسپکتروفتومتری، سازمان بهداشت جهانی