بایرام هاشم زاده - دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، دانشکده پرستاری و بهداشت خوی، گروه مهندسی بهداشت محیط
مجتبی داوودی - دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، دانشکده بهداشت، دانشجوی دکترای تخصصی مهندسی بهداشت محیط
عبدالرحیم آبسالان - دانشجوی PhD بیوشیمی بالینی، دانشکده پزشکی دانشگاه تربیت مدرس
سجاد رحیمی - دانشجوی PhD مهندسی عمران و محیط زیست، دانشکده مهندسی دانشگاه تربیت مدرس

همزمان با گسترش روزافزون نانوتکنولوژی، نگرانی های بسیاری در مورد خطرات احتمالی نانو مواد برای سلامتی انسان و محیط زیست بوجود آمده است. دو فاکتور مهم در سمیت این قبیل مواد، ترکیب شیمیایی و اندازه بسیار کوچک آنها است. طی بررسی حاضر، راه های مواجهه و خطرات احتمالی نانوذرات برای محیط زیست و انسان مورد بحث قرار خواهد گرفت. مواجهه جانداران با نانوذرات از طریق آب، هوا و خاک می باشد. از جمله مهمترین اثرات زیست محیطی نانومواد می توان بهایجاد آسیب مغزی و تأخیر در زاد و ولد برخی ماهی ها، کاهش رشد ریشه گیاهان و تغییر در جمعیت میکروبی آب و خاک اشاره کرد. راه های اصلی مواجهه جمعیت های انسانی با نانوذرات از طریق استنشاق، پوست و گوارش می باشد. نانوذرات استنشاق شده علاوه بر اثرات سمی بر ریه، با ورود به جریان خودن در تمام بدن پراکنده می شوند و باعث بروز اثراتی چونمسمومیت حاد و مزمن، تحریک، خوردگی بافت، ایجادحساسیت و عوارض سرطانزایی، جهت زایی و سمیت برای سیستم تولید مثل می شود. ضمن اینکه ورود آنها به سلول می تواند باعث اختلال در عملکرد آن نظیر همانند سازی DNA گردد. ورود نانوتکنولوژی به عرصه بهداشتف درمان و تولید لوازم آرایشی در سالهای اخیر در حالی صورت گرفته است که به هیچ وجه نمی توان اثرات بهداشتی احتمالی آنها را نادیده گرفت.

فناوری نانو، نانوذرات، محیط زیست، مواجهه، سلامتی انسان