پیروز منجزی - دانشجو، دکتری حرفه ای مدیریت کسب و کار، گروه مدیریت، سازمان مدیریت صنعتی
علی محقر - دانشیار، دکتری مهندسی صنایع ، گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران

وجود سازوکاری نظام مند و علمی جهت تسهیم دانش میان کارکنان می تواند نقش بسزایی در تقویت دانش و حصول موفقیت های سازمانی ایفا نماید. در این راستا، شناسایی و ارزیابی عوامل موثر بر تسهیم دانش می تواند کمک شایان توجهی به تصمیم گیری صحیح در طراحی این سازوکار نماید. هدف از این مطالعه، ارایه مدلی کارا جهت شناسایی عوامل موثر برتسهیم دانش در سازمان، تبیین روابط بین این عوامل با استفاده از رویکرد مدلسازی ساختاری تفسیری (ISM) و اولویت بندی آنها به روش فرآیند تحلیل شبکه ای گروهی (GANP) است. برای این منظور ضمن مطالعات جامع کتابخانه ای جهت احصا عوامل، پرسشنامه ای دست ساز جهت جمع آوری داده های مورد نیاز میان 21 نفر از مدیران ارشد و میانی شرکت ملی گاز ایران توزیع گردید. نتایج بررسی ها حاکی از آن است که باتوجه به مدل ساختاری حاصله، عوامل اعتماد، همدلی، ارتباطات چهره به چهره، نگرش به تسهیم دانش، رضایت شغلی، فرهنگ سازمانی، مدیریت و سبک رهبری، و زیرساخت های ICT به عنوان تاثیرپذیرترین و ساختار سازمانی، حمایت ها و محرک های سازمانی، و نظام پاداش دهی که دارای شاخص قدرت هدایت قوی اما وابستگی ضعیف هستند، به عنوان تاثیرگذارترین عوامل شناسایی شده اند. همچنین یافته های حاصل از اولویت بندی عوامل به روش GANP ، نشان داد، مجموعه عوامل سازمانی با وزن 0.595 از اهمیت بالاتری نسبت به مجموعه عوامل فردی برخوردار بوده و عامل ساختار سازمانی با وزن 0.128 در این مجموعه از وزن بالاتری نسبت به سایر عوامل هم گروه خود قرار دارد. در میان عوامل فردی نیز عامل ارتباط چهره به چهره با وزن 0.11 بیشترین وزن را نسبت به سایر عوامل هم گروه خود کسب نموده است.

مدیریت دانش، مدل تسهیم دانش، مدلسازی ساختاری تفسیری ، فرآیند تحلیل شبکه ای گروهی