زینب داودی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، گروه معماری، تهران، ایران.
حسین ذبیحی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه تخصصی شهرسازی و معماری، تهران، ایران

طبیعت به عنوان بستری که انسان در آن زندگی میکند، دارای ویژگیهایی از قبیل هماهنگی، تنوع، هارمونی و به طور کلی از یک معماری غنی برخوردار میباشد. رشد شهرنشینی در جهان و ایران و ازدیاد شهرهای بزرگ و پر جمعیت و شهرکهای صنعتی باعث به دور افتادن انسان از طبیعت شده است. بنابراین انسان روز به روز عطش بیشتری برای دیدار مناطق طبیعی پیدا میکند. یکی از اصلی ترین نیازهای جامعه بشری برای پر کردن اوقات فراغت نیاز به گردشگری است که به شکلهای مختلف از جمله اکوتوریسم متجلی میشود. در سالهای اخیر ملاحظات اکولوژیکی و زیست محیطی موجب گردید تا اکوتوریسم به عنوان سازگارترین نوع گردشگری بیش از سایر اشکال گردشگری مورد توجه قرار گیرد. در واقع این نوع گردشگری جهت ارتقای پیشرفت اقتصادی هر کشور، مردم بومی منطقه و حفظ ارزشهای طبیعی، زیست محیطی و فرهنگی مناطق گردشگری تشخیص داده شده است. بنابرین ابتدا بایستی مناطق با جاذبههای توریستی به دقت شناسایی شود. طرح تفصیلی مصوب شهر تهران، منطقه 22 را به عنوان قطب گردشگری، تفرجگاهی و خدماتی در نظر گرفته است. لذا مجموعه اقامتی توریستی در این منطقه با - توجه به شرایط اقلیمی و موقعیت استراتژیک شهر تهران، توان بالقوهای برای جذب مسافران خارجی، توریستها، بازرگانان و ...خواهد داشت. این مقاله به روش مطالعات کتابخانه و میدانی که به طریقه توصیفی تحلیلی تهیه شده است تا با توجه به پژوهش زیر به رابطه طبیعت و گردشگری و تاثیر آن بر طراحی مجتمع های اقامتی توریستی پی برد -

معماری، طبیعت، اکوتوریسم، مجموعه اقامتی توریستی، منطقه 22 تهران