یزدان پناه شکوهی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد
محمدتقی بانوئی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد
حجت الله مرادی پردنجانی - هیئت علمی گروه مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد

در عصر جدید و در هزاره سوم بحران ها واقعیتی جدایی ناپذیر از ماهیت درونی سازمان ها گردیده اند . بحران ها در واقع در اثر رخدادها وعوامل طبیعی و غیرطبیعی (به طور ناگهانی) پدید می آیند و سختی و خسارت را به یک مجموعه یا جامعه انسانی تحمیل می کنند.دانشمندان بر این موضوع اتفاق نظردارند که در هنگام بحران بیشترین فشار بر مدیران سازمان وارد می گردد. از این رو مدیران برایمواجهه مناسب با بحران نیازمند ایجاد آمادگی و پرورش قابلیت های خود می باشند. مدیریت بحران فرآیند برنامه ریزی و عملکرد است که بامشاهده سیستماتیک بحران ها و تجزیه و تحلیل آن ها در جستجوی یافتن ابزاری برای کاهش اثرات بحران است. مدیریت بحران برایمواجهه با موقعیت های غافل گیرکننده و غیر منتظره پیش از هر چیزی نیازمند تجربه، آمادگی، مهارت، سرعت عمل، هوشمندی و خلاقیتاست. مدیرت بحران با توجه به نوع بحران ها (طبیعی- غیرطبیعی) و همچنین با عنایت به چرخه بحران نیازمند انجام اقداماتی هستند کهضمن انجام آن اولاً حتی المقدور خساراتی ناشی از بحران را به حداقل برسانند و ثانیاً مانع وقوع اتفاقات ثانویه گردند. موضوع مدیریتبحران سازمان ها به عنوان یکی از اجزای اصلی بحث های جامعه امروزی نیز از این امر مستثنی نیستند.

مدیریت- بحران