علی نیازی پویا - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر

پیشرفت جوامع بشری، رشد جمعیت، مواجهه با کمبود اراضی مستعد برای ساخت اماکن اقامتی بدون تعرض به فضاهای غیر مسکونیو تغییر کاربری های دیگر در مناطق سیاحتی و زیارتی، کم شدن نقدینگی نزد مردم و کاهش قدرت خرید ایشان از جمله عواملی استکه دولتمردان را در راه حل مشکلات به سوی استفاده از نهاد حقوقی تازه تأسیس مالکیت زمانی رهنمون ساخته و ایشان را بر آنداشته تا با تقیید نهاد مالکیت به عنصر زمان، از حداقل امکانات موجود حداکثر بهره وری را بنمایند. در این تحقیق بر آن شدیم تاضمن بررسی مفاهیم اصلی و تشکیل دهندهی این نهاد حقوقی، آثار و اوصاف آن را یافته و آنها را با اصول حقوقی جاری در کشور ودستورات شارع مقدس مطابقت نماییم .در این راه به بیان نظرات مخالفین و موافقین پرداخته و از مداقه و مقایسه ی آنها به این نتیجهرسیدیم که راه پذیرش این تاسیس حقوقی در ایران تا حدودی هموار می باشد. آن چه که باید بدان اذعان داشت این که راه حل اساسیدر این خصوص، تصویب و اجرای قوانین خاص این نوع مالکیت است که این امر جز با همکاری حقوقدانان برجسته ی کشور وبازخوانی قوانین وضع شده در دیگر کشورها میسر نخواهد شد.

مالکیت، زمان، مشروعیت فقهی، مشروعیت حقوقی، عقودمعین