فروزان بکتاش - هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان

نقش آموزش در بهبود و افزایش کارایی نیروی انسانی بسیار اساسی است و موجبات پیشرفت و تکنولوژی را فراهم می آورد. بنابراین سرمایه گذاری درکیفیت دانش و تربیت یک نیروی کار مطلوب وکارآمد تا اندازه زیادی چشم اندازهای آینده ر د اقتصادی درکشورهای جهان سوم را تعیین می کند. توسعه پایدار به عنوان یکی از بسترهای تعالی و رشد انسان، آنگاه می تواند موفقیت آمیز باشد که با یاری و مشارکت همه گروه های اجتماعی و برای همه آنان صورت پذیرد. در میان گروه های اجتماعی زنان نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند و بدلیل ارتباط مستقیم آنان با گروه های سنی جوانان، نوجوانان کودکان و نیز تأثیر نیم دیگر جمعیت، یعنی مردان از مهمترین و مؤثرترین گروه های اجتماعی به شمار می آیند، و این واقعیتی است که در جوامع در حال توسعه کمتر مورد توجه قرار گرفته است به همین جهت علیرغم برنامه ریزی ها و حمایت های انجام یافته هنوز زنان در بعضی کشورها نتوانستند به جایگاه و نقش مناسب خود در اداره امور کشور و در تصمیم گیری ها دست یابند. دراین مقاله ضمن بررسی وضعیت زنان در فرایند توسعه و وضعیت موجود زنان جهان در زمینه علم و فناوری، دیدگاه های زنان درتوسعه و جنسیت و توسعه مورد بحث قرار گرفته وبه ایجاد شرایط مناسب برای توانمندسازی زنان در مشارکت بخش های علمی تحقیقاتی و راه کارهایی برای توسعه نیروی انسانی زنان کشور ارایه می دهد. آموزش بیشتر، مهارتهای بالاتری را در افراد به وجود می آورد،که این مهارتها موجب تولید کالاها و خدمات بیشتری می شود. مطالعات نشان داده است که یک همبستگی بسیار بین تحصیلات و رشد درآمدهای فردی و همچنین بین ذخیره دانش جامعه و رشد اقتصادی وجود دارد. زنان علاوه بر وظائف شخصی و خانوادگی قادرند در حرکتهای اجتماعی نقشهای مهمی ایفا نمایند که یکی از جنبه های مهم آن مشارکت در برنامه های توسعه و محیط زیست می باشد. مشارکت زنان در سطوح عالی یک واقعیت جهانی است و توسعه پایدار تنها از طریق ارتقای موقعیت زنان در تمامی بخش های جامعه خصوصاً بخش های علمی و تحقیقاتی قابل حصول است.

توسعه نیروی انسانی- علم و فناوی- مدیریت- مشارکت- عدالت اجتماعی و نقش آموزش