علی قاسم پوردهاقانی - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور
محمدجواد لیاقت دار - دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان
سیدابراهیم جعفری - دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان

در سا ل های اخیر «بین المللی شدن» یکی از مباحث مهم محافل دانشگاهی بوده است. این موضوع دلالت بر تلفیق بعد بی نالمللی، میا نفرهنگی و جهانی در اهداف، کارکردها و نحوه آموزش دارد.بومی سازی، نظریه دیگری است که خواهان اشاعه، انطباق و رشد پارادایم دانش، فناوری، هنجارهایرفتاری و سرمایه های فرهنگی و ارزش های محلی خاص در موقعیت خاص است و همچونرویکرد بین المللی شدن، پاسخی در برابر پدیده جهانی شدن است. هدف مطالعه حاضر، بررسیماهیت و الگوهای عملی بین المللی سازی برنامه های درسی و تبیین ربط و نسبت این رویکرد بانظریه های بومی سازی علوم و پدیده جهانی شدن است. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کیفی وتحلیلی است که تلاش شده موضوع تحقیق با بهره گیری از نظریات متخصصان حوزه علوم تربیتی وجامعه شناسی مورد بررسی و نقد قرار گیرد. یافته ها نشان می دهد بومی سازی و بین المللی شدن یکیاز مهمترین لوازم در عصر جهانی شدن، و رویکردی مهم برای احیای تفکر اسلامی در نظام علمیفرهنگی جهان است. اگرچه هر نظام آموزشی طبق آرمان ها و اهداف جامعه و با توجه به میزاناهمیتی که برای دانش ملی و دانش جهانی قائل است، راهکارها و فرصت های خاصی در ارتباط بارویکرد بین المللی سازی و بومی سازی علوم دارد، اما نظام هایی که دور از هرگونه افراط و تفریط دراین زمینه قدم برداشته اند، توانسته اند نسبت به فرصت ها و چالش های پیش رو، تصمیمات مؤثرتریداشته باشند و در بحث تولید علم و تحقق رسالت های آموزش عالی، اثربخش تر عمل کنند.

بین المللی شدن، جهانی شدن، بومی شدن، برنامه ریزی درسی، آموزش عالی