امید رحیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز دانشگاه علامه طباطبایی
مهدی جواهری - دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز دانشگاه علامه طباطبایی

ریشه های بنیاد گرایی اسلامی در باورها و اندیشه های اسلامی منطقه آسیای مرکزی از قرن نوزدهم ایجاد شده و در طول سالیان متمادی در خلال بحران های گوناگون رشد یافته است. در این سال ها عربستان سعودی با حمایت های مالی و ایدیولوژیک خود سعی نموده تفکر تکفیری را در قالب آموزه های اسلامی در این ژیوپلیتیک خاص بگستراند. پس از حوادث 11سپتامبر 2001 و تغییر در استراتژی ایالات متحده در قبال تروریسم و با حمله به کشور عراق، حوزه فعالیت و نفوذ بنیادگرایی اسلامی در خاورمیانه افزایش یافته و بروز و ظهور آن در بحران سوریه بعنوان یک بحران قومی-مذهبی بصورت تمام و کمال تجلی یافت. پژوهش حاضر در پی پاسخ به این سوال اصلی می باشد که نقش بنیادگرایی اسلامی در همگرایی امنیتی منطقه ای در آسیای مرکزی پس از بحران سوریه چگونه می باشد فرضیه ای که در پاسخ به این سوال مطرح می شود اینگونه است که هراس از گسترش این دومینوی تنش و التهاب به آسیای مرکزی به دلیل ویژگی های خاص این منطقه، دولت های این قلمرو جغرافیایی و نیز جمهوری اسلامی ایران و روسیه را بر آن داشته تا علی رغم منافع متعارض و اختلافات موجود، سیاست خارجی و نگاه امنیتی خود را در جهت همگرایی منطقه ای نزدیک ساخته و به فکر ایجاد الگویی جدید براساس تهدیدات مشترک و ارایه ایده تشکیل مجموعه های امنیتی منطقه ای در راستای تقابل با افراط گرایی اسلامی باشند.

بنیادگرایی اسلامی، همگرایی امنیتی، آسیای مرکزی، بحران سوریه