فهیمه سادات حسینی - دانشجو؛ دانشگاه صنعتی شاهرود
رضا طاهریان. - استادیار؛ دانشگاه صنعتی شاهرود
امیر اتشی - استادیار؛ دانشگاه علوم پزشکی شاهرود
مهدی منوچهری - استادیار؛ دانشگاه علوم پزشکی شاهرود

امروزه مهندسی بافت یک استراتژی نویدبخش برای درمان بیماران دارای آسیبهای بافتی توسط سلولها در ترکیبات با اسکفولدهای پلیمری است. تاکنون بیومواد طبیعی و مصنوعی مختلفی برای ساخت اسکفولدهای مهندسی بافت پیشنهادشده است. در این مقاله به مطالعهای روی چسبهای نانو کامپوزیتی پلی وینیل الکل-فیبرین پرداختهشده است. پلی وینیل الکل یک پلیمر مصنوعی است که از پلی وینیل استات طی فرآیند هیدروکسیدی شدن جزیی یا کامل مشتق شده است. به علت کریستالیزه بودن آن، ساختار پلی وینیلالکل دارای پایداری بالا و حالت خنثی ازلحاظ شیمیایی است و به دلیل خواص زیست سازگاری بسیار خوب در بحث فناوری بایو اهمیت بسیاری دارد و فیبرین بهعنوان یک پلیمر طبیعی پلی پپتیدی گرفتهشده از پلاسما حاوی فیبرینوژن و ترومبین است که دارای خواص پیوند بافتی بسیار خوبی هست. مطالعات نشان داد که استفاده از این چسبهای نانو کامپوزیتی عملکرد خوبی بهعنوان یک چسب در بهبود زخمهای سطحی نشان میدهد و هزینه درمان را هم کاهش میدهد

بافت، چسبهای بافتی، پلی وینیل الکل، فیبرین، نانو کامپوزیت