ساغر آبگینه - دانشجوی کارشناسی ارشد حسابداری دانشگاه آزاد واحد بروجرد، ایران
رضا تهرانی - دانشیار دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، ایران

سهامداران نهادی با توجه به مالکیت بخش درخور توجهی از سهام شرکتها، از نفوذ چشمگیری در شرکتهای سرمایه پذیربرخوردارند و میتوانند سیاست آنها را تحت تاثیر قرار دهند و هدف از این مشارکت بهبود عملکرد شرکت و نهایتا افزایش سودآوری میباشد. هدف پژوهش حاضرمطالعه تاثیر متغیر مالی رشد شرکت بر رابطه بین اعمال نظام راهبری و چرخه حیات دربورس اوراق بهادار تهران می باشد. پس از بررسی ادبیات چرخه عمرشرکت، متغیر رشد شرکت و تعداد سهامداران نهادی، شرکتها را بر اساس روش آنتونی و رامش 1 دسته بندی می کنیم، با استفاده از روش دسته بندی چند متغیره به منظور جلوگیری ازاریب بودن نتایج، به سه مرحله چرخه عمر تقسیم می شوند و از چهار عنصر رشدفروش، مخارج سرمایه ای، نسبت سود تقسیمی وسن شرکت و طبق روش پارک و چن 2 انجام می پذیرد. دوره زمانی پژوهش، اطلاعات مالی مربوط به عملکرد سال های 1387الی 1393 شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به مدت 7 سال می باشد. که پس از اعمال محدودیت ها 74 شرکت به عنوان نمونه انتخاب شد. برای صحت فرضیه های تحقیق، از روش تلفیق داده های زمانی و مقطعی استفاده شده است.نتایج کلی حاصل از پژوهش نشان می دهد که تعداد سهامداران نهادی، با چرخه حیات شرکت رابطه مثبت و معناداری دارند. همچنین در فرضیه دوم نتایج بررسی تاثیر متغیرمالی رشد شرکت نشان دهنده رابطه مثبت و معنی دار بر رابطه بین ساز و کارهاینظام راهبری و چرخه حیات شرکت می باشد .

سازوکار نظام راهبری، تعداد سهامداران نهادی، چرخه حیات شرکت، رشد شرکت، بورس اوراق بهادار تهران